Bilir misiniz köylerde ailesinden çok uzaklarda yaþayan öðretmenlerin bu ülkeye katkýlarýný. Onlarýn çektiði sýkýntýlarýn ne derece büyük olduðunu anlamak için ayný þartlarda yaþamak gerektiðine inanýyorum. Þartlar ve þekiller ne olursa olsun, vazgeçemedikleri meslek aþklarýyla, sýðýndýklarý anýlarý ömürlerine koca dünyalar sunar.

“Kanatlarýna kartal gölgesi düþmüþ kelimelerin,
Sonsuzluða tekrarlanan kara tahta çizgilerinde
Serçe bakýþlý duygu parlamalarý gözlerine dokundukça,
Gözbebeklerinde acýyan cümleler halsiz kývrýlýþlarda.” AYSUN GÜL

Her çocuk onlar için bir baþka gezegenin keþfi gibidir. Öðrettikleri her harfin küçücük dudaklarda söyleniþine hayran kalýrlar. Yorulurlar, bulanýrlar bazen de sýkýlýrlar belki, lakin öðrencilerinin gözlerindeki ýþýltýyla birleþen gözbebekleri tekrar ýþýldar ve hayata döner.

“Bir öðretmen tanýmýþtým; bir çocuða on çocuk katmak için hayatýndan parçalar veren. Kendine acýmadan köy çocuklarýnýn yoksul ve mutlu olmaya muhtaç yaþamýna, nefes katmak adýna çalýþan. Onlar köy çocuklarýydý, ellerinde olaný ellerinde geleni ve elleriyle yaptýklarý her þeyi, canlarýndan çok sevdikleri öðretmenleriyle paylaþmak için çýrpýnan. Öðretmen onlar için ata, baba, anne ve ilerideki idealleri için yaratýlmýþ örneklerin en önemlisiydi. Hasan öðretmende örnek bir öðretmen deðil di o bir babaydý ve ataydý onlar için. Yollarda geçen ömrünü bir gün gelipte yollarda býrakacaðýný bilmeden, koþar adým gitmiþti, talebelerini baþýna. Kýþ gelmiþti artýk, Anadolu’nun ücralarýna…”A. GÜL

Her 24 Kasým deðil eðitimcinin günü aslýnda. Tarihi yoktur paha biçilmez deðerinin. Kol kanat gerdiði bir sürü küçük beyin onun sayesinde yürüyecektir aþkýn ufuklarýna. Kelimelerin yaðmurunda saðanak saðanak ýslanacaktýr. Seller gibi coþacaktýr afetler olmak adýna. Yakýp kavrulan güneþin sarý yüzlü çocuklarýný serinletmek için su olacaktýr bedenlerinde.

“Aralýk aðýr gelmiþti, Hasan Öðretmenin bedenine. Garip bir halsizlik çökmüþtü bedenine. Yýllardýr koþuþturduðu çocuklarýna giderken o gün gitmek istemiyordu. Nedenini bilmediði bir his kaplamýþtý ama gitmeliydi onu bekliyordu kasým gözlü köy çocuklarý. Yollar buz tutmuþtu gecenin -39 dan kalma ayazýnda. Ve evden çýktý servise doðru ilerledi hala sýkýntýlýydý. Arkadaþlarýyla selamlaþtý ve servis hareket etti. Yollardaki buzlanma sebebiyle gitmekte zorlanýyorlardý. Ve araba yoldan kaymýþtý içinde bulunan 4 öðretmenle birlikte hasan beyde uzun yolculuðuna çýkmýþtý. Gazetelerde manþet bile olamamýþtý küçük bir köþede öðretmenlerin son yolculuðu baþlýðýyla yayýnlanmýþtý…”A. GÜL

Onlar için hayat hiç kolay deðil ama 24 Kasýmlar da Hasan Öðretmen ve yanýndakiler gibi adamalý ve adanmalý hayatlar eðitim uðruna. Çaðdaþ uygarlýklar seviyesine gelebilmek adýna yýlmadan yorulmadan ve yýkýlmadan ve bükülmeden nice, “24 KASIMLARA.”

“Söylenecek sözler; büyük devrimleri olmalýdýr öðretmenlerin, nice öðretmenler yetiþtirebilmeleri için. Büyümek için bilgi bekleyen zihinlere, ilim yýðmak çabasýyla çapalamak gerekir topraðý. Her çapa sonrasýnda alýnan verim bir sonraki yýlýn hâsýlatý olacaktýr, bilgi çapa-sýnýn ellerinde. Topraktan temizlenen her taþ, ilim fidanýnýn aðaç olmasýna yardýmcý olacaktýr. Araya sýkýþan ayrýk otlarýný da, bir gün gelip yok etmek, o fidanýn aðaca dönüþtüðü bilgi saðanaðýnda yok edilecektir. Cahilliðin dostudur ayrýk otlarý…