Küçük bir pencere önünde oturmuþ, seksen günde devri alemin kýsaltýlmýþ versiyonunu yaþýyorum.Parmaklarýmla buluþmaktan zevk duyan yeþil elbiseli caným kalemim vasýta oluyor en güzel yolculuklara. Kimi zaman birkaç damla yaþ eþlik ediyor küçük penceremden içeri sýzan yaðmurlara. Bir aný canlanýveriyor hemen halet-i ruhiyemde. Birkaç küçük kaðýt sýkýþtýrýlýyor avuçlarýma, dostluklarýný dünyaya deðiþmeyeceklerimden.Ardýndan ben de bir þeyler karalýyorum memnuniyetimin göstergesi olarak.
Yüreðime sýðdýramadýklarým dökülüyor dudaklarýmdan. Hüzünle baktýðýný düþünüyorum gözlerime bütün evrenin. Kulaðýma naðmeler fýsýldýyor bu þehir. Küçük kollarý bedenimi kocaman sarýyor halbuki. Bir bir sönen ýþýklar yeni bir aleme perde aralýyor. Baþým önde deðil bu defa.Yüreklerin birliði, dualarýn içtenliði beni rahatlatan. Sabahýn en hareketli saatleri eþlik ediyor düþlerle karýþýk yolculuklara. Yollar bitmiyor bu defa.Uzaklara dalýp dalýp giderken iliþiyor kulaðýma radyodaki en yanýk sevda. Hissettiðim umutsuzluða tezat, mutlulukla anlatýlamayacak kadar garip.Bir nevi tevafuklarýn denizinde yelkenlerimi açmýþ yüzüyorum. Ne yapmam, nereye gitmem gerektiðinden habersiz yönetiliyorum gizli bir güç tarafýndan. O güç ki; Rahman olan, Rahim olan… En güzel sýfatlara malik olup en zor anlarýmýzda dudaklarýmýza konuk olan…
Uzaklarda bir yerlerde hatýrlanýyor olmanýn verdiði mutluluk var üzerimde. Kilometreler ötesinden gönderilen sevgi selini haber veren melodi heyecanýn en duygulusunu yaþatmaya yeterli. Buralarda karanlýk ürkütücü, doðduðum þehrin sokaklarýna benzemiyor köþe baþlarý. Elimdeki küçük kitabýn sayfalarýna saklanýyorum beni de götürsün en þiddetli aþklarýn yaþandýðý o ülkeye diye. Fakat geç olmuyor en derin hülyalarýna daldýðým uykudan uyanmam. Gerçek korkulacak bir þey olmaktan çýkmýþ. Toz pembe dünya güncelleþiyor ,çoktan kanatlarýmý açmýþ uçuyorken.
Þimdi bulutlarýn ülkesinde anýlarýn penceresinden bakýyorum. Gördüklerim, birçoklarýnýn görmek isteyip de göremediklerinden. Yüreðimden avuçlarýma döküle bir kýsým yýldýz yön veriyor hayatýma. Karanlýklar aydýnlýk olma yolunda ilerliyor. Ve dudaklarýmdan; gözyaþlarýyla vedalaþtýðým geceden kalma bir þiir dökülüyor:

‘‘ Ömür ki, bir kurak çöl
Onu tek bir güne böl;
Þebnem gibi doð ve öl
Yýldýzlý bir gecede… ’’