UNUTULMAYAN SEVGÝLÝYE
Unutmak ve unutulmak en kara yazgý
Kapanmak bilmeyen yaralarla yaþar
Seni unutamayan o eski sevgili
Unutulmak nasýl bir acý tattýn mý sen
Yýkýlýþý, yok oluþu hiç yaþadýn mý
Ýntiharý düþledin mi en güzel olgu gibi
Ve bir yok oluþu özledin mi
Susuzluktan kurumuþ bir aðaç gibi
Sensizlik çýldýrttý beni Mecnun’dan beter etti
Ne gündüzüm ne gecem belli
Yattýðým yatak diken oldu
Yastýðým göz yaþlarýma mezar oldu
Çýkýp doruklara avaz avaz baðýrsam
Melda!!!! Seni ölesiye seviyorum diye
Biliyorum
Zil takýp oynarsýn oh olsun sana diye
Sen terkedilmiþliðin acýsýný tatmadýn ki
Sen terkedilmiþliðin ateþinde benim gibi
Cayýr cayýr yanmadýn ki
Sen her gece ölüm özlemiyle
Kucaklaþarak yatmadýn ki
Aðaçlara, yollara, kayalara adýný yazdýðým gibi
Sen sevdiðinin adýný yazmadýn ki
Sen gerçek sevginin ne olduðunu bilmedin ki
Bilseydin eðer terk eder miydin beni
Bir yaz yaðmuru deðil di sana olan aþkým
Kök attýn kalbimde söküp atamam bunu bil
Bir gün duyarsan öldüðümü sakýn acýma bana
Ona verdiðim acýlardan kurtuldu de sevin
Ve bir gün mezarlýða gelir bir gül koyarsan kabrime
Unuturum verdiðin tüm acýlarý
Ve senin yüzünden çektiðim çileleri
Kabrim gülistan olur
Yaban gülleri boy atar kabrimde
Yabani otlar ve kýr çiçekleriyle birlikte
Özcan Nevres