Yaðmurlu bir akþamýn sabahýnda,
Pencereden dýþarý baktýðýnda hani,
Ýçine dolan o temiz hava gebiydi seni sevmek güzelim.

Ýþte yine öyle bir sabaha giden akþamýn ortasýnda
Pencereden dýþarý baktýðýmda öyle birþey hissettim
Belkide seni...Öylesine.

Neler hissettiðimi anlatmak isterdim fakat
Elimdeki bütün sözlükleri karýþtýrdýðýmda bir tek kelime buldum
Öyle...

Neden öyleydi? Niçin bir açýklamasý yoktu bende anlamýyorum aslýnda,
Ama bir açýklamasý var elbet
Ben galiba Seni Seviyorum... Öylesine.

Ýnsan aþýk olabiliyormuþ demekki bu kadar nefret ettiði birine
Tanrýnýn bir cezasý olsa gerek diye düþünüyorum,
Tek benim için deðil belki tüm aþýklara, biraz olgunlaþmalarý için öylesine...

Ve þimdi þiir (!) yazarken öylesine,
Yine aklýmda sen varsýn öylesine nefret, öylesine aþýk...
Sanýrým aþýk olmak böylesine birþey...

Ama gözüm korktu benim birkere,
Aþýk olacaksam birdaha delicesine, iki kere düþüneceðim,
Ha ha ha yalan ne zaman söz geçirebilmiþ beyin insanýn kalbine,

Bu coþkuyu yaþayacaksan herseferinde, bu acýyý da çekeceksin,
Eðer aþýksan benim gibi delicesine birine,
Hayyam gibi yaþayacaksýn biraz öylesine...