Yaðmurlu bir günde el ele dolaþmaya
Birine sevgilim demeye,
Yeniden karýþmaya,
Üþeniyorum sevgilim...

Belki aþýðým belki deðil,
Belki mutluyum belki deðil,
Belki hala geçmedi yaram,
Bunu anlamaya bile üþeniyorum...

Düþünmeye üþeniyorum,
Baðlanmaya üþeniyorum,
Unutmaya üþeniyorum
Sanýrým acý çekmeye üþeniyorum...

Hayatý tekrar sorgulamaya,
Öðretilenleri öðrenmeye,
Öðrendiklerimi unutmaya,
Herþeyi baþtan yapmaya üþeniyorum...

Herhalde olmaz dediklerim hayatta bir gün karþýna çýkýyor,
Olur dediklerimde hep arkanda býraktýklarým
Gün gelir ya arkadaþlarýn çoðalýr ve dostlarýn azalýr
Ýþte ben bunu anlamaya bile üþeniyorum...

Tekrar gülmeye baþlasam bile
Kalbim durulmaya üþeniyor,
Beynim belki deðil desede
Eminim unutmaya üþeniyor...

Özledim belki tekrar boþ olmayý
Yaralar iyileþmeye üþeniyor
Bir gün tekrar bomboþ olabilsemde rahat
Gönlüm boþ durmak istemiyor, diretiyor...

Aþýk olmaya üþeniyorum hayat
Belkide bir süre sonra,
Dünya yok olduktan hemen sonra mesela
Tekrar seveceksem böyle, tekrar o olacaksa herþey

Tekrar onunla dolacaksa tüm kalbim
Tekrar onun için sabahýn beþinde kalkýp düþüneceksem
Þiirler yazacaksam onun için,
Ve tekrar acý bitecekse herþey, hazin...

Boþver be kalbim sen üþenmeye devam et.
Taki yaralarýn iyileþinceye kadar,
Taki merhametli bir sevgili bulana kadar,
Taki.... Neyse yazmayada üþeniyorum...

Aþýk olmaya üþeniyorum...