aþk arsýzýyým
hiç bir aþk yetmez oldu bana
hiç bir tutku, hiçbir ten, hiçbir dokunuþ...

hepsinden daha fazlasýný ister oldum
aþktan sürünürcesine, aþktan aðlarcasýna
hüngür hüngür bir aþk yaþamak istiyorum...

böyle bir aþk yok biliyorum
ama sürekli arýyorum
bulamadýðýmda ise, yine hüzün...

her deneyiþ ayrý bir acý
belki tecrübe
belkide kazanýlmýþ...
belkide kaybedilmiþ saflýk...

üzülmeli mi aþk yaþadým diye?
yoksa sevinmeli mi yenisi için?
karar vermek bu kadar zor mu sevgiye?

böyle bir ömür geçermi?
aþka arsýz bir ruhla
utanmazca bir açlýkla aranýrmý aþk?

dingin olamýyorum bir türlü
hep içimde bir kýpýrtý
hep eskide kalýyorum anlamýyorum

belki ben buyum ama bunu kabullenemiyorum...