Iþýk saçlarýnýn arasýna girer, içerilere
Ýçten ve güzel olan yerlerine sokulur, ulaþýr
Düþlerine. Dudaklarýnda kaç ölü çocuk, kaç eski aþk
Yalýnayaklýðýnda. Yoldan geçerken herhangibirine
Selamverebilirce gülümser yüzün, yaban bir otlakta
Ya da ýssýz bir adada. Oturur, konuþur Mabrahar; suçsuzluðun
Tanrýsý, tanrýnýn diðer yarýsý ve masumluðun. Çocuk
Gülüþünde üç-beþ eski þarký taþýrsýn, oval yüzünde ve siyah
Bakýþýnda bir rahibenin kývancý… Öylece dolaþýrsýn. Iþýldayan
Her þey süzülüverir saçlarýnýn arasýndan, arasýndan sýzarlar, kayýp
Gider parmaklarým saçlarýndan, jilet gibi keser, susar, öðretirsin.
Susmayý öðretirsin bana, yapraklarý, susan yapraklarý öðretirsin sonra
Ve susan her þey gibi alný dik, diri durmayý…

Saat sabahýn üçü… uykum yok… saçlarýmdan
küçük patikalar açýyorum yalnýzlýðýna. Her daim kapalý,
kilitli, saf, berrak ve aydýn yollarýna. Mabrahar
bir düþ deðil, düþü sattým ucuza, kýrlangýçlarýn periþan hallerinden
yadigâr kalan bir koca tutku bana! Gecede gözlerin, saçlarýn,
gecede avam bir yalnýzlýk þarkýsý baþlar. Sen dur, ben müziði hallederim.
eski bir kýrkbeþlik, konaklarýn ahþap cumbalarýndan geceye süzülür,
arasýndan sýzar saçlarýmdaki patikanýn, geceye þimþek gibi iner.
Gecede gözlerin, saçlarýn… Mabrahar.
Gecede akýlalmaz hýzlarda yalnýzlýkla kuþanmýþ atlýlar…
Alnýmda siyah bir yelpaze belirir,
Ayýn üstünde siyah bir yelpaze belirir, bir çelik yelpaze,



Sessizce doðrulursun uzandýðýn yataðýndan, sana kalan ne varsa
Karanlýk taþýr. Bana býrakýrsýn yalnýzlýðý, sana kalan ne varsa
Karanlýk taþýr. Bir gecenin üvertürü taþýnan aþklar, ücretsiz
Ve karþýlýksýz aþklardýr.

Pis ve karanlýk bir sokak seni lanetin rahmine taþýr
Pis ve karanlýk bir sokak seni lanetin rahmine taþýr
Sýska bakýþýn, uzun dudaklarýn ve karanlýða yakýnlýðýn…
Pis ve karanlýk bir sokak seni lanetin rahmine taþýr

Karanlýk bir lanet her yeni aþkýn peþinde dolaþýr. Mabrahar.
Iþýk saçlarýnda, ýþýk dudaklarýnda, gözlerinde ýþýk, düþünde
Ve düþüþünde… Sen aþký küçük balýklarýn söylediði bir þarký say,
               ki ben balýklar kadar vurgun
               ki ben balýklar kadar sessiz
kaç yatan adam bir film karesi kadar güzeldir, kaç aþk? Sorma.
Ah, karnemde kýrýklarla dolu eski aþklar, zor seven, anýnda seven,
Takýlan kalan bir adam… Sabrýn lisanýný konuþan küçük, masum
Rahibe. Küfürler alnýmý açtý, intihar oldu; intihar boynumu açtý
Ve sessizlik doðdu
Ve sessizlik oldu Mabrahar.

Kýrk adam, bir atlý süvarinin baþýnda dümeni kontrol eder
Bir adam bin atlý süvarinin ardýnda yönünü tayin eder. Farký siyah
Ve emsalsiz bir düþüþ, taammüden bir adam öldürme, bitirme tezini
Ýmha ettirme… Siyah senin rengin; siyah bir süvari karanlýkta
Rotaný tespit eder. Mabrahar. Gece sarayýnýn masum ve düþ’engiz
Kraliçesi… Adýn yanar aklýmda, gece aydýnlýk tarafýný belirtir,
Perdem oynar, rüzgârýn þarkýsýyla tülüm
Bir o yana bir bu yana danseder. Gün beklenir, gün gelmez,
Yüzünü gösterir ve geri kaçar.
Yüzünü gösterir ve geri kaçar. Mabrahar.
Gün eksik kalsýn, pencerem türlü sevdalara açýlmasýn, siyah ve gizli
Bahçem her an ayakta kalsýn. Ama kalmaz! Ama aþk bir yandan
Terlemiþ bir vücut, bir yandan bir kaleme üç keçeli uç…
Ben o adam olamam, hep gündüz ve açýk;
Ben bu adam kalamam, hep susan ve karanlýk.
Ýt ite hýrlar, siyah bir masal perisidir Mabrahar. Bir görüþte
sevilen, bin görüþte tanýnan. Gece durur, gece oturur, gece geçmez,
siyah bir gölge kervanýn ardýndan maskesini indirip soyunur.
Kent için bir atlas yaratýr tanrýlar, kent soyulur,
Bir soru sorulur ve bilen masallardaki perinin sahibi olur.

Kaç düþe kývançla kement atar bir þair ve ifal edilen bir þair kaç biçimsiz þiirinde biçim kaygýsýndan çok bir kadýnýn esiri olur?

Billur bir soru aynalarýn süsten arýnmýþ taraflarýnda yanýp durur. Mabrahar.
Bana sýðmaz, sana sýðmaz, aþka sýðmaz, teþvik eder yalnýzlýðý. Televizyon
açýlýr, eski dostlardan yepyeni kartpostallar gelmiþtir, ýþýk parlar,
sararýr, sonra karanlýða karýþýr, lamba söner, yine yanar,
her þey deðiþir, her þey baþkalaþýr, yalnýzlýk kalýr. Bir odanýn
tepe noktasýnda duran siyah bir bant bizi tesadüfen ayýrýr. Ayný odanýn
merkezinde yatan mavi eþarp biri alenen tanýþtýrýr. Mabrahar.
Yüzün beni çaðýrýr, omuzlarýma yaslanýrsýn, saçmasapan konuþuruz,
Þiirleþiriz sanki, kýrk haramiler bir altýn suyunun peþinde susuzdur.
Oysa altýn, kara bir maðaranýn içinde bulunur.

Vakit sonbahar.
Hüzün, martýlarýn kanatlarýnda anlamsýzca göçüyor.
Gözlük çerçevelerim umutsuzluðumun maskesi, berrak bir duman
Her yanýmý sarýyor, göz gözü görmüyor. Masada
antika bir daktilo: 1975 Erika. Öylece bana bakýyor,
ben ilk kez terkediyorum. Mabrahar.
Gözlerin tuvallere sýðmýyor. Baktýðýmda o engin,
O jaguar derisi bakýþýn, o karþýlýksýz bakýþýn…
Ardýmda bunalýmcýlarýn kitaplarý, önümde
Karanlýk bir masa… Ülke referanduma gidiyor,
Bütün altmýþsekizliler þair, ben þair miyim bilmiyorum!
Ben devam ediyorum yine de, ben yazýyorum
Ve bil ki Mabrahar, bir yazýlý metnin aslýdýr
Ama þiir olan, ama olmayan.

Filmlerde unutulan aþýklarý sevdim ben hep.
Ne esas oðlan vardý gözümde, ne kara gelin,
Ne kahraman. Ýþte kahraman sana renksiz rahibe,
Bir masum kraliçe. Mabrahar.
Düþ kelimesinin üstünde aþlýnda düþüþler yaþar
Ve küçük düþüþler kelimenin kökünü karalar.
En saf yerin, en uçuk halim, bir koca paylaþýlamayan öykü bu
Sanat ve saat sabahýn beþi. Düþkünüm, düþten bir kadýn bu sultan,
Bir dergâhtan kalkan rahibe, bin düþümden hatýrladýðým sultan.
Mabrahar. Bir süvari birliði kement atýp þiirimi denizlere saklar.
      Bin süvari alayý kemetli ya da kementsiz onu çýkaramazlar.
Ama bir yanlýþým var. Haklýsýn. Haklýsýn, býrakalým bunlarý. Aþký býrakalým. Ýftira konuþsun,
Istiþare olsun ve kapalý devre yalanlar atýlsýn ortaya. Unutalým.
Onu unutalým. Aþký. Unutalým. Unutalým Mabrahar.
Zýrvalýyorum, kelimeler kayýyor dudaklarýmdan,
Dudaklarým mühürleniyor sonra, sen geliyorsun, konuþuyorsun,
Tek sen konuþuyorsun.
Susmuþtuk hani, hani unutmuþtuk. Unutamazsýn geçmiþi.
Çünkü geçmiþ her nasýl olursa olsun bir yerde dikilip
Koca gözleriyle sana bakar.

Hey! Bir kahve getirin bana! Mabrahar! Uyumamalýyým,
Uyumamalýyým bu gece. Bir sincabýn nefesi gibi
Sessiz gelmeli ertesi gün nefesim. Iþýk saçlarýnýn arasýndan
Sýzmalý bir vakit, parmak uçlarýma uzanmalý
Ve siyah bir kelebeðin ömrünü doldurmalý. Mabrahar.
Uzun hayatýn, uzun geçmiþin, bilmediðim o sahte,
O yapmacýk, o kirlenmiþ ve temizlenemez yerlerin
Bir süvarinin kýlýcýnda terk-i diyar eyler zamaný.
Ve bir süvari, her ne kadar yalnýzsa da
Yalnýzlýk ip salan bir vücudun iskeletinde biter.
Haklýsýn Mabrahar. Biliyorum.
Böyle sakin ve sessiz kalýyorum kimi zaman.
Ýsyankâr ruhumda beliren güç o vakit
     ki sadece sana kapalý
     ki sadece aþka kilitli
masum bir halin karanlýkta öylece uzanýyor.
Ama haklýsýn, Biliyorum. Suçum
Ayyuka çýkýyor gün aydýnlandýkça.
Küfürlerden beri ölmeliydim ben Mabrahar,
Ne kadar orospu bir dünyadayýz,
Ne kadar küfretmsem de bir kadýn heykeline bile mecburum.
Dön bana…



16.10.01 / 05:34
Þiþli