ÞEHÝRLÝK RÜBAÝ
     

Kapatýp pencereyi içeri açýlacaðým.
Ýpin ucunda sallanan bir güvercinle     
Ýsyanýn baþladýðý yerde sekiz sütunda ismin olacak
Kanlý ilkbahar sabahlarý gibi
Bir tek ve imkansýz Samsun yolunda
Ankara ekspresinden bir tünelde ineceðim.
Karanfille boyanmýþ bir gecenin ucunda
Uzaklara mühürleyeceðim seni.
Aztek tanrýçalarýnda unuttuðum yüzüðümle
Büyüleyeceðim tüm
prozodisiz ayrýlýk þarkýlarýný.

Kafilemde insan yok;
Çayýr çimen, duvar pencere, makinist...
Üçüncü mevkii bir yalnýzlýk.
Belli ki yüzümü çevirmiþim pencerelere
Pencereler ve zaman hep arayýp
Hiç bulduðum anafikirlerim benim.
Kafilemde insan yok;
Belli ki boþ bir kompartýman düþlemekteyim.
Belki de karmalaþalardayým
kimsesiz çocuklarý taþýmamýn
anlamsýzlýðýyla raksediyorum
Kýrlangýçlarýn kanatlarýnda.





Naftalinli duruyor ana rahminde býraktýðým sözcüklerim.
Öyle temiz, pak ve güvesiz iþte.
Yalýn bir siyanür içiriyorum durmadan
Ve her gece
Fikirlerin, kýyaslarýn ve kostaklarýn oturmadýðý bir ayrýlýk kentinin içiþlerine.
Pencerenin ucundan kýzgýn bir demirle dürtüyorum
Kaybolan hayatlarýn telaþlarýný.
Paniklerini.
Arayýþlarýný.
Cesaret kýrýþlarýný.
Ýnançsýzlaþtýrýlmalarýný.
Nöbetlerimde bir telefon defteri
Gümüþ bir bileklik, beyaz bir bluz,
En çok yeþil bir çift zümrüt..

Darmadaðýn boþluklara uçuruyor tenhalar üveyliðimi.
Oysa týlsýmlý kehanetler kale duvarlarýnda gizli,
Biliyorum...
Uçuk mavilerde...

Kirpiklerim aðarana kadar beklemek zorundayýz.
Zamaný durduramayýz,
Yalnýzca temiz fidanlar olabiliriz daraðacýnda!
Þimdi OKU!
“Yaradan rabbinin adýyla”:

ZAMAN TUTSAK, VURGUN VE SANA AÞIKTI. BÝR ÞEHÝR PENCERELERDEN USUL ADIM DÜÞERKEN; BÝR BALIÐIN SIRTINA TUTUNDU. BALIK, BÝR ZAMANDAN BAÞKA BÝR ZAMANA UÇUP DURUYORDU. ESKÝ VE DÝNÝ BOZUK BÝR ÞÝÝR, OLMADIK BÝR RUBAÝ, SÝSMÝK BÝR PATLAMAYI ARAYIP DURUYORDU. PENCERELER BUNU BÝLMÝYORDU

Ufuklarýmýzý ayýrýyorum
Yalanlarýmýzdan gizlemediðimiz yavru sýrlarla
Zümrütü, sedefi, rehineliði, akrepliði,
- yelkovanlýðý zaman zaman -
Fedakarlýðý unutuyorum þimdi.
Zehir dolu bir torba avucumda...
Yalnýz bir ismi olabilir diyorum ayrýlýðýn
“Her þeyin bir adý olmalýysa”.

Oku!
Ýsyanýn Arapçasýyla, Osmanlý tuðrasýyla...
Nasýl olsa kaldýracaðým Samsun’da
cenaze gibi kutladýðým doðumdünlerimi..
Þehir: Yalnýzlýk bir deha
Þehir: Baðnaz aðýzlý bir ejderha
Oku:

BALIÐIN ÜZERÝNDEN DÜNYAYA BAKAN ÞEHÝR, KENDÝNE AÝT BÝR RUBAÝNÝN DÝZELERÝNÝ DUYAR DUYMAZ DÝZLERÝNÝN ÜZERÝNE EÐÝLÝR. BÝR ÞEHRÝN HER EÐÝLÝÞÝ ZAMANDA DERÝN YARALAR AÇAN BÝR PATLAMAYLA SON BULUR.


Teraslarýn, pezevenklerin, orospularýn,
aðýrlýk merkezindeyim
Uçuk tenli bir el zemheri bir hançerle
Baþýný bekliyor
Hastalýklý nöbetlerimin.
Kurþun yok, tek bir darp izi bile yok!
Her þey bir oyun aslýnda
Ve failim bir deli saçmasý.

Sorular ve Yanýtlar... Derin bir zindan;
- konforlu ve su sýzmasýz –
Baþlýðýn ortasýndaki kalaysýz namlularý görüyorum.
Gerçekler ve Suretler...

Bu Kitabýn Kullaným kýlavuzu:
MERPHILO: Yargýç...
JEAN PAUL: Azrail...
LYDIA: Kadýn...
Baþrollerde: ÞEHÝR
Yakýnda yalancý vitrinlerinde...

Esatiri akþamlara esir olmuþ bir rübai
Kilisenin kenarýndan sýzýyor kýrmýzý parkelere
Ve bir seri sonu satýcýsý gibi
Sýrtlayýp götürüyor sýrtlan tüylerini
Katrana bulayýp.






Korku yýkýyor, bir kadýn aðlýyor
ve çanlar durmadan
ve durmadan ayný þarkýyý çalýyor
Biliyorum, alt kata inip ceketimi ilikleyeceðim
Postallý adamlar bizim oradan geçtiðinde.
Mavzerler, tüfekler...
Aslýnda acý, aykýrý bir korkudan doðuyor!
Ebrulu bir yamayla göðün içine giriyorum
Ve uçaklarýn gürültüsünde sürekli –yor’lu cümleler kuruyorum.
Her yaným duvarlarla kaplý
Belli bir mesafeden ateþ alýnca öldürmüyor
Tabancalar.

Oysa henüz
Bilmiyorum elimdeki delilleri
Doðurgan deðilim ki yeniden yaratayým bir lanetli þehri.