Bir sonbahar yaðmuruydu ellerin.
Çýðlýk çýðlýða hapsettin o elleri tek bir fotoðraf karesine, yavaþça yok ettin karanlýðý okþarken benliðimi.
Kaybetti gökyüzü tüm büyüsünü.
Yitirdiðim gözlerim kuru,
Kulaklarým, tercüme ettiðin týnýlara saðýr.
Sen beni intihar edeli çok oldu.
Peki ya bu þehir?
Bana sevdirdiðin bu þehir, yýkýntýya uðradý.
Yok oldu.

Seni yalnýzca bir baþkasýnýn sesindeki huzurla anýmsayabiliyorum artýk, bir baþkasýnýn teninde, bir baþkasýnýn gökyüzünde.
Sahte maskelerini düþürdüðün o gün ben bir baþkasýna sýðýndým.
Ýnan sana baþkalarý delice sahip olurken, ben burada sahipsiz kalamazdým.