Sen kýrýk Çatal meyhanesini bilir misin?
Terkedilmiþlerin, yýkýlmýþlarýn mabedidir sanki.
Unutmak için sarýlýrlar dolu kadehlere
Teypten dökülürken hüzün dolu naðmeler
Dertler depreþir, kanar yüreklerdeki
Unutulmak istenilen tüm yaralar.
Kadehler kalkar þerefe diye peþ peþe.
Ahlar, vahlar ve gözlerden dökülen yaþlar
Yitikliðedir, yýkýlmýþlýðadýr hep söylenenler.
Meyhanenin o en tenha köþesinde
Seni içiyorum kadehlerden.
Sensizlik, ah o beni kahreden sensizlik yok mu?
Ölmek olsa sensizlikten kurtulmanýn yolu
Ýnan bana sevgilim düþünmeden gençliðimi
Hemen keserdim bileklerimi.
Burasý Kýrýk Çatal meyhanesi
Ve ben o meyhanenin en kuytu köþesinde
Hüzün þarkýlarý kervanýnýn en garip yolcusu.
Hüzünlü yollarýn son noktasý hep sensin.
Yine de ulaþamýyorum sana, kahroluyorum.
Gecenin yarýsý, meyhanenin kapanma saatý geldi çattý.
Dertlilerin döktükleri tüm dertler,
Yine yoldaþlarý olacak gecenin karanlýðýnda,
Kimi naralar atacak yollarda,
Kimileri göz yaþlarýna boðulacaklar.
Yinede dertlerinden kopamayacaklar
Ben de düþeceðim yollara garip mi garip.
Yitik umutlarým yoldaþým olacak.
Ve sensizliðime aðlayacaðým doyasýya.

                    Özcan NEVRES