Sabah gün ýþýrken,
Güneþin doðacaðý yerde,
Tepelere taç olmuþ kýzýllýklar .
Deniz gümüþ bir çarþaf gibi
Sanki serilmiþ önüme.
Yürüyorum ama nereye?
Sana kavuþmak umudu mu
Beni böylesine sürükleyen.
Kimsecikler yok ortalýkta
Ne sen
Ve nede baþkalarý
Yalnýz kalmýþ tüm kaldýrýmlar
Ve caddeler, sokaklar.
Karamsarlýk çöküyor içime,
Soruyorum kendime,
Bu kentin terkedilmiþi,
Sadece ben miyim diye.,
Niye benden baþkasý yok.
Gün ýþýdý iyiden iyiye
Bak ne hýzlý yürüyor,
Þu tombul nine.
Belli ki kilo Sorunu var.
Ya þu iki genç kýz
Koþarcasýna nereye gidiyorlar böyle.
Yanýmdan geçenlerde,
Kimilerinde formda kalma tutkusu,
Kimilerinde kilo verme arzusu.
Bende ise sensizliðin acýsý.
Yürüyoruz hep birlikte,
Bu yol beni
Nereye götürecek böyle.
Sana mý ulaþtýracak beni,
Ne gezer?
Bu yol karamsarlýðýn
Ve de umutsuzluðun
En yoðun olduðu yerde
Kayalarýn arasýnda
Tüm gözlerden yittiðimde
Sensizliðime aðladýðýmda biter
O ýssýz kayalýklarda,
Siren kayalýklarýndaki gibi
Hýçkýrýk sesleri duyarsan eðer,
Bil ki sevgilim
O aðlayan benim iþte.
Özcan NEVRES