Üç harf ve sonsuz noktalar kümesinden oluþan idrak ötesi bir olgu. O, genelde haber etmeden kocaman bir ordu ile ansýzýn gelir yakar yýkar ve gider. Fakat giderken, aldýklarýna karþýlýk sana muazzam bir enerji kaynaðý, güzel bir sevgili býrakýr. Bu en büyük hediyedir Allah'tan, esaretinin bedelidir aslýnda. Kýymetini bilir gereði gibi seversen hayat senin için þimdi baþlar.

Bailey: "Aþk dünyanýn en tatlý mutluluðu ile en derin acýsýndan yaratýlmýþtýr" der. Bu iki zýt noktayý mükemmel bir þekilde yaþayýp birleþtirerek “kudret” denilen terkibi ortaya çýkarabilen kiþi hiçbir beþerin kendisi ile baþ edemeyeceði bir güce sahip olur.

Ona bu düzeyde sahip olan kiþi arzu etsin ülkeler fetheder, istesin dünyaya egemen olur. Onunla iradesini keskinleþtiren kiþi her türlü problemin üstesinden gelebilme yeteneði elde eder. Çözülemeyeni çözme, bilinemeyeni bilme durumuna yükselir.

Kiþi, ona hayatýný adayýp bunu insanlýðýn faydasýna kullanmayý istesin binlerce kendisine adanmýþ hayat ardýndan sürüklenir. Aþk gibi "gökler ötesi" bir güce gücünü teslim eden bir canlýnýn gücüne nice güçler bel baðlar. Çünkü o Nebileri, Velileri ve Krallarý dize getirme kudretine sahip sonsuz bir cazibe merkezidir. O evrensel bir dil, evrensel bir dert, evrensel bir anlamdýr.

O, çýldýrtan bir mutluluk olduðu gibi kahreden bir güçtür. Her bir noktasýnda ayrý bir dert her bir noktasýnda ayrý bir elem her bir noktasýnda ayrý bir müptela her bir noktasýnda ayrý bir acý ayrý bir hicran vardýr.

Onda, söze yeni baþlamýþken ansýzýn bitirme, baþlamamýþken yüzyýllarca uzatma vardýr. Aðlarken aniden krizlere girme, gülmelerle yýðýlma, gülerken nedensiz hücum eden güz yaðmurlarý gibi sebepsiz yere hýçkýrýklara boðulma vardýr.

Onda; “Beni burada býrak ve git, göreceksin seni bekleyen olacaðým” diyen Hacer’in susuz, ekmeksiz sevgilisini bekleme kanaat ve sadakati vardýr. Medine’nin kerpiç damlarýnda günlerce uzak diyarlara kilitlenen Hatice’nin yaþlý gözleri vardýr. Onda Aiþe’nin engel olamadýðý kýskançlýk, Hafsa’nýn kendini yitirip çýldýracak noktaya gelme acýsý vardýr.

“Sevgili bize ateþten denizlere dalýn desin gözümüzü kýrpmadan dalarýz” diyen ‘acaba’sýz bir delilik ondadýr. Havva istedi diye yasak meyveyi yemenin ne anlama geldiðini bile bile yiyen akýl ötesi bir yönelme ondadýr. Ondadýr Vahþi gibi köþelerde bir ömür bir çift göz için duman duman yükselmek.

Onda kuvvet, onda kudret, onda Ýmamet vardýr.

O gelirse sonsuz noktalarýnca sonsuz bir güçle gelir ve tecelli ettiði Can’ý dert ve elemlere giriftar eder gider. Geriye sadece yanmak, sadece aðlamak, sadece her gün kýzgýn saclar üzerinde kýrýk buðday taneleri gibi kavrulmak kalýr.

“Aþk Ya Hu!”

17 Mayýs 2012 – 21.34