Ey geceleri yeryüzüne düþen Ay'ýn güvercin kanatlý gök çýkarmasý! Ey kapalý kapýlar ardýnda konuþulan sýrlarýn mahrem dokunuþlarýný gösteren gökkuþaðý aynasý.

Keskin bir býçaðýn geceyi doðramasý gibi zaman ötesi âlemlerden geldim yanýna. Beyaz toynaklý taylarýn yellerinde savurdum acýlarýmýn mecruh küllerini. Nil'de Fýrat'ta yýkadým bereket kokan umutlarýmýn kýraðý yemiþ düþlerini. Sözlerimi koca bilgelerin kitaplarýnda deðil, rüyalarýnda sakladým bakýþlarý öldürmeye ayarlý manastýr kýzlarýnýn. Ýnmemiþ ayetlerin, doðmamýþ Peygamberlerin alýn yazýsýna kazýdým sevdamýzýn eflatun hikâyesini.

Ümitsizliðe kurþun sýktým göðsümün daðlarýnda, býçaklarla parçaladým baðrýný yalnýzlýðýn. Yokluðunun kara delikleri ile savaþtým evrenin boþluðunda. Gezegenleri birbirine çarparak çoðalttým sevdamýzýn parçalanmýþ gök kýzýlý ufkunu. Sana zarar verecek ölümlülere karþý milyonlarca ölümsüz asker yetiþtirdim kolonilerde. Sözlerini keskin bir býçak, yakýcý bir kurþun gibi kullanýp tarumar ettim daðý taþý her gece. Tanrýça duruþunu kesme taþ saraylarýn avlularýna dikip bir anýt gibi, hiç hayal edilmemiþ düþlerin salýncaklarýnda uyuttum bebeksi gözlerinin yorgun akþamlarýný.

Her þeye raðmen günah iþlemeye devam ediyorsun Leylim!

Et... Arsýz ve umarsýz davran, inkâr et sevdiðini, üzülmem. Mahþere kadar sus. Hiç kimseye söyleme adýmýn nasýl bir yakýcý kurþun, yýkýcý darbe oluþunu. Ýçinin denizlerini kuþatan koyuluklarda gizle gözlerimin savaþ sonrasýndan kalma soluklanýþlarýný. Bu aþk'a yangýn olma kýyamam. Hüzünbaz rüzgârlar sararda kalbinin gül fýrtýnasýna tutulmuþ daðlarýný, incinirsin. Sen mutlu bir geleceðin düþlerini görerek büyümeye devam o sýcak yataðýnda.

Ben senin içinde yanar boðarým kendimi acýlar denizinde . Yetmiþ bin kanadýmla kaplar Sema'yý, sevdamýzýn renkleri ile doldururum her yeri. Mecnun'lar la iki kiþilik sevdanýn bir yürekte taþýnan çaðlar üstü destanýný yazarým kirpik uçlarýmla gözbebeklerine. Varsýn beni anlamasýn kalabalýklar, ben seni varlýðýmýn cennetleri ile yaþatmaya yemin etmiþim. Yemin ettim seni ölümlülerin arasýnda ölümsüz kýlmaya sevdiðim.

Ey daðlarý taþlarý yýkmaya niyetlenmiþ bakýþlar! Ey asi dað çiçeklerini hýçkýrýklarý ile koparýp içime seren kuþlar!

Gökyüzünü parça parça kesip saçlarýmýn teliyle yýrtýlan aþkýný yamýyorum þimdi. Þimdi karanlýklarda kalmayasýn diye Tibetli rahiplerle bedenimi ateþe verip alev alev gökyüzüne yaðýyorum her sabah.

Masallarý andýran hayatlarýn kristal renkleriyle örüyorum seni ben. Denizkýzlarýnýn okþanmamýþ duygularýna döküyor, firari rüyalarýn göðüs boþluklarýna saplýyorum hançer bakýþlarýnýn lacivert mýzraklarýný. Bilemezsin ah sana nasýl bir gelecek büyütüyorum saklý kentlerin pencere önlerinde. Kestane gözlerini yalazlanmýþ ateþlere sürüp zehirli sarmaþýklarla kuþatýyorum kalbimin çýldýran kanatlarýný. Artýk kitabeler almýyor leylim, Ýpek böceklerinin kozalarýnda þiirler yazýyorum sana burada. Yakamozlarýn ýþýltýlarýnda besteleyip gözlerinin Hicaz türkülerini, yýldýzlara öðretiyorum soylu kavgalarýný.

Ruhumun devimini tamamladým bu mevsim.

Yüzeye vuran düþüncelerimin tortularýný gözlerinin pýnarlarýnda yýkadým. Ak tenini güneþlere serip tebessümünü sahillere döktüm her sabah. Her sabah güne O'nun adýyla baþlayan derviþlerin sofralarýna býraktým sözlerinin elif yaðmurlarýný. Ben; sözlerime, düþlerime, umutlarýma deðil secdelerime sarmalayarak büyüttüm seni Leylim. Ateþimin nasýl bir kutup soðukluðunda yangýn olduðunu görmen için uzaktan bakman yeter bana, sokulma. Savrulan yelelerimin kývýlcýmlarýnda tutuþursun kýyamam. Sen yanma sen aðlama sakýn, ben ikimizin yerine de tutuþur ormanlar gibi cayýr cayýr yanar yakarým karalarý.

Biliyorum bunlar sana o kadar uzak ki þimdi. Tebessümle yad ettiðin kýrýk bir hatýradan bahsediyorum lodosa kaptýrdýðýn. Sen aþký çoktan kaybettin Leylim! Duyamazsýn beni þimdi. Sýrtýný dikenli geçmiþinin daðlarýna yaslayýp öyle dinliyorsun, umursamazsýn... Öksüz cümleler geziyor içinin labirentlerinde derbeder, kör topal, hercai... Farkýnda olmasan da kaybediyorsun her gün. Her sabah kalktýðýnda bir ceylan ölüyor içinde, kefenleniyor palazlanmýþ sancýlarýn mezatlarýnda. Her sabah bir hatýra hayallerini bölüyor kör testerelerle, her sabah geleceðini geçmiþinin mezarlarýndan çýkarýp atamamanýn acýlarýyla kývranýyorsun ölümlü yârim.

Sonsuza kadar senin gözlerin serin kalsýn, senin sözlerin ýrmak. Senin gözlerin bana yüzyýllarca uzak bir deniz gibi yaþasýn. Olsun... Ben saçýnýn her teline bin defa ölür aðrýlý kalp çarpýntýlarý arasýnda Yusuf'un kanlý gömleðini giyerek yeniden dirilirim.

Dirilir seni bir kere daha severim sevgili.

06 Aðustos 2012 - 00.46