senin gidiþin,
kalemime verilen en büyük ödüldü.
Daha sýký tuttum,
daha çok baðlandým ona.

ayrýlýktan baþka þiir yazamam derken,
aþkýnýn müptelasý etti beni.

söyle,
sen hiç kelimelerle seviþip aþký doðurdun mu?

peki ya erkeklerde melek olabilir mi,
ya da melekler de erkek?
yoksa sen türünün son örneði misin sevgili?

aþk aþk derken;
kendimi unuttum.

onu üzmeyeyim derken duygularýmý kuruttum.

þimdi tüm benliðimle herþeyi zamana býrakýyorum,
itiraf etmekten çekinmeden seviyorumm onu.

Zaman getirecek bizi kendimize,
zaman getirecek onu bana,
zaman ilacýmýz sevgilim,
zaman bizim herþeyimiz.

anlamýyorsunuz demi,
ne saçmýlýyor yine bu diyorsunuz?

iki kiþinin özelini ortaya koyacak kadar
haindir iþte þiirler,
edep'sizdir.

Eksik kalan yanlarýmý tamamlamayý seviyordunuz ya hani,
alýn bu cümlenin sonuda size kalsýn,
ben onu çok..

ÇOOK.

-þþþt!

bak ben geldim sevgilim,

hep serçe parmaðýna taktýðýn yüzüðü,
sola kaydýrmaya geldim..

BELÝNA ÖZBEK