Ölmek istesem, severdim kendimi.
Yaþamak mý ruhuna rahmet mi deseler
düþünmeden bi rabbena bana derdim..

Ama hep korktum morgda yatmaktan,
korktum böceklerden,
ben hep karanlýktan korktum..
Yoksa yatardým el ense!
Ýkiyi býrak insanlarýn bir sürü yüzü varken
Allah'ýma dönerdim yüzümü.

Eðer çekecek cezam yoksa karþýma alýr þeytaný; kahkahalarýmla parçalardým suratýný..
ama ben cehennemliðim..
Sen beni affetsen bile ben binerdim o kýlaçtan keskin dedikleri köprüye Allah'ým,
parçalara ayrýlsada ayaklarým yine gülümserdim sana..
Sen bana acýyýp tam geçirecekken koparýrýdým o kýldan ince telleri ve
düþerdim cehennemine..
Ýlk açýlýþý da ben yapardým,
hoþgeldiniz diye pankart açar, ben karþýlardým fahiþe insanlarý kapýda..
Ellerine kolanya yerine ateþ püskürtürdüm gözlerimle,
çünkü o sevgili cehennemelik AllAH'ým,
çünkü o sevgiliyi son kez görmeden cennet bile haram bana Allah'ým..



Belina ÖZBEK