Ýyiyim deme, deðilsin.
Ýyiyim demiyorum, deðilim.

Yokluðunun ertesi gününün ilk günü bugün.
Uçurtmalarýn kullaným tarihinin çoktan geçtiði
bir gökyüzünde uçmakta yine kafam.

Yine yaramazlýk diz boyu.
Evvel zaman, kalbur saman derken uyuyamadým bu gece de.

Varlýðýnýn getirdiði yokluk hissi,
insanlarý öldüren bir kurþundan farksýzdý aslýnda.
Anlayacaðýn yoksun yine sen.

Ölümüm kolay olur benim.
Allah acýr bana.
Aslýna bakarsan sýkýyorum canýmý, çünkü sýký can çýkmaz.
Canýma sýký olsana..

Unutsam da hatýrlarým seni arada,
ama unutumadýðýmsýn gün gibi aklýmdasýn hala.
Ah yüreðini temiz sanan aþkým benim,
bu gece de öptüm açtýðýn yarandan.

Aslýnda hayallerim hiç yakýþmýyordu sana.

Nefret etmek fiilinin uygulamalý anlatýmýydý gidiþin.
Nerdesin sen?
Az kalsýn acýmdan ölüyordum.
Sahi nerdesin.
Arasam yine..
Tamam ararým ama
Bulmaktan..
Bulup tekrar kaybetmek çok korkuyorum ...

Sol omzuma kelebek nasýl olur acaba. Bir konsana?
Ömrümü katarým ömrüne, öldürmem yaþatýrým ben yine seni.

Neyse sevgilim bakma sen bana.
Mürekkep kaleme deðince durmam yazarým ben bilirsin.

Aslýna bakarsan ne dilde sözcük kaldý
ne bilekte derman.

Ben sustum aslýnda.
Ben sustum, sen istediðini anla.

Ben gittim.
Ben gittim.
Bu sana son þiir,
Ben gittim.

Hadi kolaysa uzaktan da sev sen beni,
ben bittim.

Belina ÖZBEK