Kaldýr öpülesi alnýný ve bak bana,
Gözlerinde ki cennet anahtarýný görmeliyim..

Korkusuz!
Ýçmeliyiz tuzlu þarabý tenlerimizden,

Ve ölesiye susmalý.

Önemlisi gülmeliyiz herþeyin sonunda,
Çiçeklerimiz kurumadan sulamalýyýz..

Susmalýyiz;

Aramýzda ki sen ve ben karýþýklýðýný býrakýp
Tek bir kelimede biz olmalýyýz..

ikimiz de günahkâr olabiliriz,
ama,
Biri Biz'i aþk tanrýsýnin yüce makamýna çýkarsýn !
Kýskandýralým þu güneþi ,
herkesi kölesi yapalým bu aþka.

Tanrý, þarap ve güneþ..

Mutluluðumuz sonsuz panzehir artýk sevgilim..

Bir iki tutam minik kalp karýþtýrýnca mesajlara
sonsuz aþký sundular,
beceremedik.

belki de bizim ki þarabý tadýnda býrakmaktý..

ve yoksun..
artýk ben hep
Sarhoþum...
Güneþ her gün inatla doðmaya devam etsede ben
perdeleri açmýyorum..

Biz olmayý býrak Sen ve ben bile olamazken
Hayalin son kýrýntýlarý topluyorum yüreðimden,
ve her gözyaþým da
aþkýn gökkuþaðý renklerini siliyorum bu masaldan,

Aþka sarhoþ ruhumuz olsun..

BELÝNA ÖZBEK