|
Bir Büyüðe Danýþmak Lazým...
(Denizci) 24 Eylül 2010 |
Ortamsal |
| |
 Sen’ aklý baþtan eden vasýflara sahip olan vefasýz dilber; “ Yaþadýklarýný inkar ve anýlara ihanetinden mütevellit suçlu bulundun.! Bu günden itibaren unutulup, kalan ömürde asla hatýrlanmamaya mahkum oldun”... |
|
|
Ne Çok Þey Öðrendim Senden Sonra Bir Bilsen.
(Denizci) 28 Aðustos 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Hayatýn kendi halinde aktýðýný ve bizi pek de umursamadýðýný, kaderin mutlak var olduðunu; ancak kadere giden yolu seçmenin kendi tercihimiz olduðunu öðrendim… Geceleri bütün gerçekliði ile tanýdým; karanlýk ve soðuk olduðunu, kahpe pusulara ve ihanetlere gebe olduðunu öðrendim… |
|
|
Denize Ýhanet Düþtü
(Denizci) 27 Aðustos 2010 |
Taþlama (Kinaye) |
| |
 Ýnce dudaklarýnda,
Ýhanet kýzýlý bir ruj vardýr mutlak bilirim…
Bu dudaklardan dökülen sözcüklerin,
Kulaklara fýsýldanan aþk dolu cümlelerin,
Yarýn hatýrlanmayacaðýný her buse de haykýran…
|
|
|
Gittiðinde
(Denizci) 24 Haziran 2010 |
Bireysel |
| |
 Tozlu, sisli, puslu bir yolculuða çýktým sebebini bilmediðim gidiþinle; Ne yol belli, ne de yön, sadece hislerimle yürüyorum, yokluðunun hükümsüz olduðu bir yer arýyorum…
|
|
|
Bir Yýl Daha Bitti Ýþte, Bu Gün Senin Doðum Günün
(Denizci) 13 Nisan 2007 |
Yaþam |
| |
 Bir yýlý daha geride býraktýn nihayet,
Solmuþ bir yaprak daha düþtü hayat aðacýndan…
Ama sen yine de üzülme zamanýn böyle hýzlý akýþýna,
Üzülme isteksizce yitirdiðin solgun yapraða…
Bak yeni bir Filiz veriyor taze bahar dalýn;
Kýsa sürede yerini alacaktýr düþen kuru yapraðýn…
|
|
|
Köprüleri Yýkmak Ýçindi Yaptýklarým…
(Denizci) 26 Mart 2007 |
Aný |
| |
 El eleydik birlikte olduðumuz her dakika da, her saniye de… Birbirimize dokunmak nefes almak gibi gerekliydi, zorunluydu adeta bizim için, hayat buluyorduk birbirimizin gözlerine derinlemesine bakmaktan, doyulmaz bir haz alýyorduk dudak dudaða konuþmaktan… Aþk-sevgi denilen þeyin ta kendisiydi yaþadýðýmýz, hem de görenleri kýskandýran, nazarlara davetiye çýkaran türden bir sevgi ve aþktý… Ben bazen bundan endiþelenir ve sana söylerdim, sen de bana aklýna getirme getirirsen baþýna gelir derdin, haklýsýn derdim ve getirmemeye çalýþýrdým, sonra bu endiþemi unutur yeniden kaybolurdum mutluluðun kollarýnda seninle…
|
|
|
Mevsim Hala Kýþ, Üþüyorsundur Þimdi Sen.
(Denizci) 14 Mart 2007 |
Öyküsel |
| |
 Oysa sen, onlarca sevinç çýkarabilirdin hatýrlayabildiðin tek bir anýdan, sürekli üzerinde taþýdýðýn küçük bir hatýradan bile… Ne oldu sana böyle? Sadece kýþ mý? Rüzgar mý sadece buz kesmene neden olan? Ellerin, ayaklarýn ve burnun hep soðuktu bilirim, ama sýmsýcaktý yüreðin; Yüreðin hep sýmsýcak gülerdi senin ve gül yüzüne yansýrdý gülleri kýskandýran o gülüþün... Ne oldu sana böyle.?
|
|
|
Sen Yaþadýðýný Sanýyor, Tükeniyorsun...
(Denizci) 8 Þubat 2007 |
Öyküsel |
| |
| Oysa kahpedir, haindir o geceler,
Maskedir alkollü gülen yüzler...
Sarhoþlukla gözlerine bakan gözler,
Arkasýnda sinsi düþünceler gizler...
Ve zayýf düþtüðün o aný sabýrsýzlýkla bekler;
Etini yaðmalamaya hazýr haramilerce,
Pusu da, bekleniyorsun…
|
|
|
Sen benden giderken,
Yapýþkan bir hüzün býraktýn geride…
Önce boþ kalan ellerimdeydi sadece,
Sonra yüzüme bulaþtý;
Yüzümden de yüreðime...
Þimdi sen yoksun;
Ve ben bir baþýmayým bu sahil de,
Yasýný tutuyorum faili olduðun yitik Aþk'ýn,
Hakkýný vermeye çalýþýyorum,
Sevgimin ödülü olan yalnýzlýðýmýn…
Dudaðýmda yarým bir sigara ve
Titreyerek söylediðim, anlaþýlmaz bir þiirle,
Hiç durmadan yürüyorum...
Deli eden yokluðunun hükümsüz olduðu,
Huzurlu bir yer arýyorum...
Denizci...
|
|
