Mevsim hala kýþ Üþüyorsundur þimdi sen,
Bir elin cebinde yürümeyi hala öðrenemedin belki de…

Deli gibi dans ediyordur saçlarýn yürek titreten rüzgarlarla þimdi, ama senin umrunda bile deðildir bu bilirim... Ýmgeleri, mecazlarý, betimlemeleri sevmezsin… Bu yüzden aklýna bile gelmez saçlarýnýn rüzgarda saða sola salýnýþýný doðanýn ritmiyle uyumlu bir dansa benzetmek…

Mevsimin bir baharmýþ, bir kýþmýþ aldatmacalarý hayli yordu bu þehrin insanlarýný yeni yýlda… Nasýl giyineceðimizi þaþýrýyoruz sabahlarý evden çýkarken, hatta sýk sýk hastalanýyoruz bu yýl… Eldivenlerini, atkýný ve þapkaný unutma sakýn, ellerin çok üþür bilirim ve kulaklarýn, boðazýn hiç gelemezsin soðuða, hafif bir aðrý duyarsýn önce ve hemen hastalanýrsýn ertesi güne kalmadan ayný gecede…

Arada izliyorum seni bulunduðum yerden sana hissettirmeden… Her akþam ayný yolda yürüyüp ayný yöne gidiyorsun, aðýr ve telaþsýz hatta bitkin olduðunu belli eden adýmlarla. Sende alýþkýn olmadýðým bir þey bu yorgunluk, bezginlik belirtileri… Cývýl cývýldý hep tavýrlarýn ve gülerdi hep gözlerin boþluða bakarken bile, ne oldu sana söyle.? Seni pamuklara sarmaya çalýþýrken, istemeden de olsa incitebileceðini bilemeyen bir aþk yüzündenmi þu anki suskunluðun? Yada mutlu olduðun günlerin özlemi mi aldý yüzünden buzlarý eriten yaz güneþi gülüþünü…

Çok dalgýnsýn aslýnda ama, bakýþlarýnýn yine de birþeyleri aradýðý belli oluyor geçtiðin yollar da… Belki aylar öncesinde vitrin camlarýna yansýmýþ el ele ve gülümseyerek yürüyen iki sevgili siluetinin, renklerini yitirmiþ siyah beyaz tek kare fotoðrafý, belki de sað ya da sol omuzuna merhaba diyerek dokunacak eskilerden tanýdýk bir ses duymayý bekliyor soðuk rüzgardan saklamaya çalýþtýðýn kulaklarýn... Yada öylesine bir þey iþte… Bir tebessümüne neden olabilecek öylesine bir þeyde olsa aranýyor ardýna kadar açýlmýþ çekik gözlerin... Daðýlan saçlarýn düþmüþ alnýna, demir parmaklýk olmuþ adeta kýsýtladýðý bakýþlarýna, arasýndan görebildiðin kadarýyla ama kimselere hissettirmemeye çalýþarak etrafýna ifadesiz gözlerle bakýnýyorsun…

Soðuk ciðerlerine kadar iþliyor bir zaman sonra, sürekli gittiðin dost mekanlardan birine sýðýnýyor ve en sýcak, en kuytu köþeye oturup, sýcak bir fincan çay söylüyorsun kendine… Þekersiz çayýný yudumlarken aðýr ve zarif hareketlerle tüttürdüðün sigaranýn dumaný kaçýyor her seferinde gözlerine… Sürekli yaþarýyor gözlerin, biraz sigaranýn dumanýndan, biraz da kurduðun hayalin sisli karelerinde zor seçtiðin geçmiþte kalmýþ mutlu görüntülerden… Çisil çisil bir yaðmura kesiyor hüzünlü bakýþlarýn ve gözlerindeki nem yavaþ yavaþ, iki damlaya dönüþüp oturuyor pullarla örtülü gözkapaklarýnýn hemen altýna, ha aktý, ha akacak, güzelim gözlerini batýrdý batýracak, parlak iki inci damlasý…

Oysa sen, onlarca sevinç çýkarabilirdin hatýrlayabildiðin tek bir anýdan, sürekli üzerinde taþýdýðýn küçük bir hatýradan bile… Ne oldu sana böyle.? Sadece kýþ mý, Rüzgar mý sadece buz kesmene neden olan… Ellerin, ayaklarýn ve burnun hep soðuktu bilirim, ama sýmsýcaktý yüreðin, Yüreðin hep sýmsýcak gülerdi senin ve gül yüzüne yansýrdý gülleri kýskandýran o gülüþün. Ne oldu sana böyle.?

Vakit geliyor, yola koyuluyorsun nihayet eve doðru aðýr ve isteksiz adýmlarla… Günün yorgunluðu iyice býrakmýþ kendini omuzlarýna… Taþýyamýyorsun… Mevsim kýþ üþüyorsun yine koyulduðun yolda, insanlara sürtünerek yürüyebildiðin istiklal caddesinde bu akþam yapayalnýzsýn adeta… Biraz soðuktan, biraz da yalnýz yürümekten ürperiyorsun, mevsim yaðmurlarý saðanak olup yaðýyor üzerine omuzlarýndaki gün yorgunluðuna inat, ýslanýyor ve aðýrlaþýyorsun git gide, taþýnmayacak kadar aðýr hissediyorsun kendini yine… Sahiplenilmeyi asla kabul etmeyen sen, bir sokak kedisi kadar yalnýz, çaresiz, sevgi ve þefkate muhtaçsýn þimdi... Halbuki çok güçlüydün sen, hayatý her haliyle yaþar ve en acý anýn derinliklerinde saklý mutluluðu bile imbikleyip alýrdýn içerisinden, ne oldu sana böyle.?

Olgunlukla karþýlardýn her durumu, acý tatlý ne yaþanýrsa yaþansýn kabul eder, yürekten kucaklardýn acýyý da hüznü de, oysa þimdi Sýrlarý dökülmüþ bir aynaya benziyor duygularýný ifade þeklin... Ne sevincin net anlaþýlabiliyor boþ bakýþlarýndan nede hüznüne ortak olabiliyor gözlerine derinlemesine bakan dostlarýn bile… Yine kendinimi kandýrýyorsun yoksa ben iyiyim diye.? Anla artýk iyi deðilsin iþte.!

13/03/2007 .. Denizci.