|
Köprüleri Yýkmak Ýçindi Yaptýklarým…
(Denizci) 26 Mart 2007 |
Aný |
| |
 El eleydik birlikte olduðumuz her dakika da, her saniye de… Birbirimize dokunmak nefes almak gibi gerekliydi, zorunluydu adeta bizim için, hayat buluyorduk birbirimizin gözlerine derinlemesine bakmaktan, doyulmaz bir haz alýyorduk dudak dudaða konuþmaktan… Aþk-sevgi denilen þeyin ta kendisiydi yaþadýðýmýz, hem de görenleri kýskandýran, nazarlara davetiye çýkaran türden bir sevgi ve aþktý… Ben bazen bundan endiþelenir ve sana söylerdim, sen de bana aklýna getirme getirirsen baþýna gelir derdin, haklýsýn derdim ve getirmemeye çalýþýrdým, sonra bu endiþemi unutur yeniden kaybolurdum mutluluðun kollarýnda seninle…
|
|
|
Ne Çok Þey Öðrendim Senden Sonra Bir Bilsen.
(Denizci) 28 Aðustos 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Hayatýn kendi halinde aktýðýný ve bizi pek de umursamadýðýný, kaderin mutlak var olduðunu; ancak kadere giden yolu seçmenin kendi tercihimiz olduðunu öðrendim… Geceleri bütün gerçekliði ile tanýdým; karanlýk ve soðuk olduðunu, kahpe pusulara ve ihanetlere gebe olduðunu öðrendim… |
|
|
Bir Büyüðe Danýþmak Lazým...
(Denizci) 24 Eylül 2010 |
Ortamsal |
| |
 Sen’ aklý baþtan eden vasýflara sahip olan vefasýz dilber; “ Yaþadýklarýný inkar ve anýlara ihanetinden mütevellit suçlu bulundun.! Bu günden itibaren unutulup, kalan ömürde asla hatýrlanmamaya mahkum oldun”... |
|
|
Sen benden giderken,
Yapýþkan bir hüzün býraktýn geride…
Önce boþ kalan ellerimdeydi sadece,
Sonra yüzüme bulaþtý;
Yüzümden de yüreðime...
Þimdi sen yoksun;
Ve ben bir baþýmayým bu sahil de,
Yasýný tutuyorum faili olduðun yitik Aþk'ýn,
Hakkýný vermeye çalýþýyorum,
Sevgimin ödülü olan yalnýzlýðýmýn…
Dudaðýmda yarým bir sigara ve
Titreyerek söylediðim, anlaþýlmaz bir þiirle,
Hiç durmadan yürüyorum...
Deli eden yokluðunun hükümsüz olduðu,
Huzurlu bir yer arýyorum...
Denizci...
|
|
