• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1781
|
|
|
|
Sen) - Madem öleceðiz niçin bu kadar direniyoruz?
Ben) - Bilmem!
Sen) - Melekler ölür mü hiç?
Ben) - Belki, ama ölürlerse mutlaka güzel ölürler.
Sen) - Melekler kim? |
|
1782
|
|
|
|
Anlamakta zorlandigimiz öyle cok sey oluyordu ki cevremizde. biz ikimiz sevgiliden ziyade birbirlerini simartmayi seven, birbirlerini oksamayi seven, birbirlerini sevmeyi seven insanlardik. |
|
1783
|
|
|
|
Bitti iþte.Anlamlarým tükenti.... |
|
1784
|
|
|
|
Kendimi uçsuz bucaksýz bir yalnýzlýðýn içinde hissettiðim ve yollarýn çýkmaz olduðunu düþündüðüm bir zamandý. |
|
1785
|
|
|
|
yaðmurdam çýkýp gelen adam
tenin tazelik mi kokar?
bekle geleceðim
kokunu içime doldurmaya
|
|
1786
|
|
|
|
Gitme…
Yalvarýrým dur…
Son nefesim sende kaldý... |
|
1787
|
|
|
|
Seninle sevgiyi arkadaþlýk, dostlukla
destekleyerek yaþamak isterken,
gücümüz ne yazýk ki
aþka dayanamadý mý sevgili ?
|
|
1788
|
|
|
|
Gözlerim, gözlerinden baþka yurt bilmesin. Dizlerim, yüreðin gölgesinde topraða sarýlýp son kez gözlerinde gülümsesin Cennetin gölgelerine. Saçlarýndan örülmüþ daraðacýndaki urganým olsun parmaklarýn. Zehir olup dolaþsýn damarlarýmda keskin bakýþlarýn. Þimdi seni seviyorum diyen dilime kilit vur ve þah damarýmdan süzül içeriye. Zehrini sür hücrelerimin dudaklarýna. Bal diye kana kana içsin damarlarým ölümün zehrini. Ne olur üzülme hicraným. Ölüm, senin kollarýndan gelmeli. Çünkü; sen benim yüreðimin satýrlarýna örülmüþ ölümsüzlüðümsün..
|
|
1789
|
|
|
|
Benim için senin hakkýnda ne dedikleri hiç önemli deðildi, ben tanýdýðým insaný sevmek istiyordum, herkes her þey için, herkes için bir þeyler söylerdi, umurumda deðildi. Seni yine de yanlýþ tanýdýklarýný seni tanýdýktan sonra (acaba hakikaten tanýyabildim mi yahu) görüyordum, sen görüldüðü kadar neþeli deðildin, mutlu deðildin her þeyden önce. Çok fazla gülümsüyordun çok güzel gülümsüyordun ama mutlu deðildin iþte, demek ki yalnýzca mutlu olanlar gülümsemiyor, mutlu olmayanlar da gülebiliyordu. |
|
1790
|
|
|
|
Kývranýrsýn,yutkunursun da söyleyemezsin.
Yeltenirsin,cesaretini toplayýp söyleyecek olursun.
Yine söyleyemezsin
Dilinin ucunda iki sözcük vardýr: |
|
1791
|
|
|
|
Güzel ve dingin bir gün...dýþarýda sert bir rüzgar esiyor, tuhaf hissediyorum...bir deniz kýyýsýnda... |
|
1792
|
|
|
|
Duvarlara vurdum, düþüncelerimi... Haykýrdým içimsizliðimi...
Bakmadýn, duymadýn, anlayamadýn beni... |
|
1793
|
|
|
|
Sýcaklýðým unutmuþ beni. Unutmamasý geren bir yerde. Aklýndan çýkmamam gerekirken unutmuþ..
Bakarken sýcaklýðým bana. Görmemiþ beni, gözlerine bakarken.Gözlerim onu aramýþ hep. Kalabalýklarda..
Caným yanarken sýðýnmýþým sevgime. Bekliyormuþ sevgim k |
|
1794
|
|
|
|
meðer ne kadar da küçükmüþüz o sonsuzlukta ne kadar da çaresizmiþiz yaþamda bir ömür boyu sevgiye |
|
1795
|
|
|
|
Sevgisizliðin kelimelere vurduðu satýrlar... |
|
1796
|
|
1797
|
|
|
|
ne bir aldatýlýþ bu
ne de galondan ýssýz bir ayrýlýk |
|
1798
|
|
|
|
Aslýnda hep tükenmiþliklerden, bitmiþliklerden medet umarýz. Bir kadýn annesinden, babasýndan, sevgililerinden, arkadaþlarýndan ve dostlarýndan sýza sýza, süzele süzüle bir erkeðe ulaþýr. Týpký çöldeki bir nehrin en son damlasýyla bir çiçeðe ulaþmasý gibi. |
|
1799
|
|
|
|
Kaybettin boþver , yüreðin buna da alýþýr! |
|
1800
|
|
|
|
Mecali kalmadý kalemimin.Nasýl yazarým gidiþini?
Puslu camlar gibi görüyor gözlerim.Hani nerelerdesin benim gökyüzüm???
Aþkýn orta yerindeki "þýn" düþtü kaderime . Gafletler içerisindeyim.Muamma hallerimle masumiyetime gizlendim. Safiyetler içerisinde olan naif yüreðin geldi aklýma ...... |
|