• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1501
|
|
|
|
|
insan her damlada iniþ ve çýkýþlar yaþar. neden mi ? çünkü her insan bir liman arar ve bulana kadar çabalar buluncada kaybetmek istemez ...ama bir gün : elinden kayýp giderse yok olursa ölür ,ölümü göze alýr . ah ah |
|
1502
|
|
|
|
|
Yalana olan tutkunun verdiði hazlara bulanmýþ insanlýðýn yitirilmiþliði canlandý kapýmda. Yalanýn içinde yok oluþun hengamesi dürüstlüðün bitiþ noktasýna denk getirilmiþ. Ýnsan olmanýn anlamý yalanla yaþayabilmeye eþ deðer olmuþ |
|
1503
|
|
|
|
|
Demlenmiþ duygularým, belki yine uyanýrým... Çakýlýrým en derin boþluðuma, belkide acý tebessümle aynada suretimi izlerken yine yanýlýrým.
Uyu... |
|
1504
|
|
|
|
|
Çocukluðum, genç kýzlýðým Ege'de geçti benim. Ýlk aþký, ilk ayrýlýþý, sevgileri, terkediliþleri burada yaþadým. Hayal kýrýklýklarýný, heyecanlarý, kalp acýlarýný, köþe baþý buluþmalarýný ilk Egede tattým. Kalp çaldým, kalbimi çaldýrdým ama biri var ki onu |
|
1505
|
|
|
|
|
Acýya aþýk yüreðim gidiþinin þerefine yaralarýna tuz basýyor bu gece. Dahada kanatýyor kendisini, kýzgýn þiþlerle daðlýyor sensiz düþleri.
Ve acýya eþlik eden tek varlýðým... Sabrým...Sabrým, Yakubun sabrýný kendine nasýlda hayran býrakýyor... |
|
1506
|
|
|
|
|
Kravatýmý baðlýyorum,ceketimi giyiyorum,þoförümü çaðýrýyorum.(sende yoksulluk kahve köþelerindeki konuþmalarýnda mý kaldý)Eþim beni öpüyor sonra iþime gidiyorum.Bana imzalatýlan belgeleri düþünemiyorum,sahiplendiðim kadýn beni þehvete yenik mi düþürüyor diye geçiyor…(bu somut þeyler mi seni hayallere sürüklemiyor,çok tehlikeli hayallere sürükleniyorsun) |
|
1507
|
|
|
|
|
Güvenini kaybedince ölür insan, güvendiðini kaybedince de gömülür. |
|
1508
|
|
|
|
|
....Ve ben öylesine korkarken karanlýktan, öylesine ürkerken yalnýzlýktan, öylesine titrerken ve açken sevgiye, belki el uzatan bir baþkasý olsaydý onun da sarýlacaktým ellerine böyle sýmsýký... |
|
1509
|
|
|
|
|
içten yazýlmýþ mektuplar.. |
|
1510
|
|
|
|
|
Sahi, göçmen kuþ hangi sevdaya konar? |
|
1511
|
|
|
|
|
Aþkta mutluluk yok, aþktaki mutluluðu, aþký yaþayan kahramanlar yaratýr. 18 yýl sonra bile olsa.....
|
|
1512
|
|
|
|
|
Güneþin doðumunda yoktun. Yaðmurlar ýlgýt ýlgýt yaðarken sokaklara, parmaklarým ýslanýrken sen yoktun ellerimde. Þiirlerimin duygusu sendin; fakat ezberimde yoktun. Acýlarýn vardý, mutluluðun yoktu. Mum ýþýðý, þarap, masa örtüsünün dantelleri vardý. Sarhoþluðumda sen yoktun. Nemdin duvarlarýmda, yýkýntýlarýmda ise yoktun. Gümüþ tepsilerde, altýn varaklarda senin güzelliði vardý; fakat muhabbetin yoktu. Aþkýn bir býçak keskinliðinde yanýmdayken, damarlarýmda sen yoktun. Ruhum gibi beni terk ettin ey sevgili. |
|
1513
|
|
|
|
|
Masal bitti. Kral terketti rüya ülkesini. Masumiyeti, þehveti, aþký, nefreti koydu heybesine hazinelerinin eþliðinde. Bilinmezlik bilmecesinin içinde saklý, aslýnda atýlacaðýný hep bildiðimiz o son adýmý attý ilk adýma inat. Bulutsuz yaðmurlara, çiçeksiz |
|
1514
|
|
|
|
|
Güneþin gecikmesine kýzýyorum. |
|
1515
|
|
|
|
|
Minik kýzýma yazdýðým 1. doðum günü hediyesi yazýsý... |
|
1516
|
|
|
|
|
Bu yazý, kadýnlara özeldir.Kendi aramýzda bir paylaþým hülasa.. |
|
1517
|
|
1518
|
|
|
|
|
Kayýp notlar ya da notalar.
Gölgelerde, yerçekimsiz alanlarda kalmýþ düþünceler... |
|
1519
|
|
|
|
|
yanlýz rýhtým yanlýz ben yanlýz deniz yanlýz vapur ve bir serçe |
|
1520
|
|
|
|
|
Aþký yaþarken zaman kavramý yoktur içimde... Bazen bir yaz mevsimi birkaç yýl sürer. Baharým onlarca yýl… Mevsim deðiþikliðim uzun aralýklarla olur. Siz her yýl dört mevsim yaþadýðýmý sanýrken, ben bir mevsimde yýllarý yaþarým. Yeter ki aþk bana dokunsun. Yeter ki dokununca býrakmasýn.
|
|
Anasayfa
