• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
741
|
|
|
|
|
Günah, güzel olan her þeyi yasak ediyor. Belki de bu yüzden çok güzel geliyor insana... |
|
742
|
|
|
|
|
Böyle olurmuþ bazen haddini bilmeksizliðin bildirgeçlere yüklediðimiz bizden olan
kelimelerle oynadýklarýmýz.Onlarda bir gün gerçeðin ýþýðýna yakalanýr gözlerine far tutulmuþ tavþanlar gibi.Memleketimin asýl mevsimi; düþen yapraklar gibi aheste aheste geliyor.Kýþ....
|
|
743
|
|
|
|
|
her þey yeni de, neden sensizlik eski ? |
|
744
|
|
|
|
|
Sýnýr dýþý hallerimi bilirsin sen. Kovulmalarýmý, imla bozukluklarýmý..Mülteciyim zamansýzlýðýn. Adýmlarýmý çektim adreslerimden..Bir bavulu bile doldurmayan ömür sahifemi düþtüm satýrlardan..Adressizim. Hayat yekun yetersiz. Bakiyelerim hep karanlýða bölünüyor. Menzilim hiçlik iken sen tut beni.. Ve öyle bir sev ki beni; ölüm bile hayran kalsýn sevdana. Züleyha’nýn Yusuf’u sevdiði gibi sev gibi.Gözünü karat..Kapat perdelerini.Benden baþka göz bilme ..Adýmdan baþka hiçbir cümleyi alma dudaklarýna.Avuçlarýna yasla uykusuz gözlerimi.Öyle bir sev ki; Leyla gibi savur dudaklarýndan beni mim''siz çöllerine..Susuz býrak beni...Kurusun geçmiþim..Yeter ki senin yanýnda olsun son nefesim..Sýrtlan beni geleceðimi / kýz düþlerimi..Kimliðimden soyunmuþ bu adamý hüviyetine al..Sahiplen adressiz ellerimi..Yalnýzlýk etiketini, fiþlenmiþ geçmiþimi, Filistin askýsý gören kimliksizliðimi savur tozlu raflara. Ýçimdeki kekeme çocuðu sev. Þefkatine al öznesiz cümlelerimi..Ýki dudaðýndan gayri bir yer bilmeyeyim.. Devrildim bir kez karanlýðýn ayak dibine..Yaralarým Eyyub gibi kanar. Sancýlarým Ýsa gibi sabrýmý yoklar…Hadi ölümle yamamadan hüviyetsizliðimi al beni cümlelerine.Ben susayým. Kapat üzerimi sesli kelimelerinle..Dizlerim kan revan. Köklerim ise aðýt figan..Kapýndayým..Kýyýlarýndayým...Daðýnýklýðýmý , yarýmlýðýmý sen TAMAMLA.. Ve sonra her þeye göðsünü gerip benim sende YAÞAMAMA izin ver..
|
|
745
|
|
746
|
|
|
|
|
Ne zaman çok istesem gelme!
Gecenin koruna atýp da gidiþin beni,
karanlýktan korkan bir çocuk gibi,
sevginin, aþka tutsaklýðýn yalnýzlýðýnda ve bir baþýma,
kuyunun dibindeki taþ gibi bir baþýma,
muhtaç býrak beni!
Ne zaman çok istesem gemli! |
|
747
|
|
|
|
|
Sen kulaðýma kocam diye fýsýldayacaktýn...! |
|
748
|
|
|
|
|
Ýþte böyle. ???
Sana artýk nasýl hitap edeceðimi bile bilmiyorum. Adýnla hitap etmek her zaman tuhaf geldi. Ama güzel cümleleri de yakýþtýramýyorum bu ayrýlýktan aramýzda geçen düþmanca cümlelerden sonra. Bir adýn bile kalmamýþ hayatýmda, bir sýfatýn bile kalmamýþ içimde. Peki, tüm bunlar yok olurken. Neden hala içimde acýn var. Nasýl geçecek bu söyler misin bana?
|
|
749
|
|
|
|
|
Geride seni, geride beni yasaklý melek yapaný býraktýðým zamanlar adýmlarým þaþýrýyor. Çarpýyorum beceriksizce saða sola. Yalpalaya yalpalaya...Ýleri atýlan adýmlarým aslýnda geriye gidiyor. Ve bunu benden baþka kimse bilmiyor...Sen bile. Paramparça olup |
|
750
|
|
|
|
|
Gözleri parkýn giriþinde, düþünceleri çýkmaz sokaklarda dolaþýrken, serseri kurþun gibiydi yolunu bulamayan. |
|
751
|
|
|
|
|
...Kalkýp camýmý açmalýyým. Usul bir rüzgar esmeli gecede... Saksýda yeni yeþermeye yeltenen çiçekler bende filizlenen seni görüp hasetin doruðuna ulaþmalý. Yaydýðým kokuyu alan þu hain iðdeler sen kadar kokamadýðý için koparmalý köklerini topraktan. |
|
752
|
|
|
|
|
nedense hep güzel þeyler için geç kalýrýz yada kalmak zorunda býrakýlýrýz ama bari bir kez olsun geç kalmayalým |
|
753
|
|
|
|
|
Seninle yaþadýðým her saniye “hayalse” eðer, affet deniz gözlü; “Gerçeklerine” lanet olsun! |
|
754
|
|
|
|
|
Düþünüyorum sadece tek yapabildiðim bu diye. Düþünüyorum neden içim, dýþým, düþlerim, gözyaþým sen dolu, bu kadar kýsa sürede beni nasýl bu kadar senle doldurduðunu. |
|
755
|
|
756
|
|
|
|
|
ebruli bir gecede yaktým gemilerimi |
|
757
|
|
|
|
|
Alýþmak hep çok zor geliyor... |
|
758
|
|
|
|
|
Sen bana benziyorsun. Bir yanýn hep kýrýlgan, hep gölgelerin arasýnda yaþayan, çaresiz. Bir yanýn küçük çocuk, duyarlý dokunuþlarýn deðerini bilen, her sevdanýn ince devinimlerini ölesiye yaþayan, sevimli serseri.
|
|
759
|
|
|
|
|
NEWTON un unlu sozunden yola cýkarak bu konuyu islemeye calýstým... |
|
760
|
|
|
|
|
Bir elbise gibi vitrinde asýlý kalacaðým.
Ýndirime girmiþ bir tezgahýn karmaþasý gibi karmakarýþýk kalacaðým.
Ve bunu anlatmaya çalýþmayacaðým
|
|
Anasayfa
