• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
541
|
|
|
|
Beni bende öldür. Öldür ki; sende doðayým yeniden. Köklerim sende kalsýn. Saçlarýndan ötesini bilmesin ellerim. Gözlerim ise gözlerinden baþka yurt edinmesin.Hadi sevgili. ..Sev beni ..Sev ki bende sonlasýn amel defterim.Sev diyorum. Kendinden daha çok sev beni..Eðer ki; ýslak kirpiklerini yüreðimle kurulayamasam dudaklarýma ilmeklediðim fatiha’lar sonum olsun..Seccademe sirayet eden gözlerini gülüþlerimle bahara kavuþturamasam nefesime “ La Ýlahe.. “ lâfzý vurulsun.. Kat beni kendine..Sebebim sensin…Gayri ben yokum sende yaþarken. Ben “ seninim “ gayri.. Öldüm..Öldüm..Sonra sende vücut buldum sýrf senin hayatýnda bir dua miktarý yer tutabilmek için…
|
|
542
|
|
|
|
Umut gelirdi ve siyah beyaz bir akþam olurdu benim dünyam. Bahçemdeki çýnar aðacý, gün boyu biriktirdiði kuþlarýn sevinci ile uzanýrdý düþlerime. Gözlerinle söyleþmeye baþladýðýmda ayýþýðý rengiydi gözlerim, saçlarým gecenin karanlýðý kadar siyahtý. Parmak uçlarýna bir öpücük kondurur bana uzatýrdýn, sevinç kokardý o an avuç içlerim. Ellerim ellerin kadar sýcaktý bilesin… Kimsenin bilmediði bir yürekti sol yanýmdaki cennet. |
|
543
|
|
|
|
Biliyorum kimse papatyalarý ateþlere deðiþmez. Çünkü ateþ can yakar.
Týpký "ayrýlýk" gibi |
|
544
|
|
|
|
Bir erkek ve bir kadýn…
Nedir onlarý bir arada tutan, nedir onlarý hem bu kadar zýt, hem de birbirine baðlý kýlan…
Aþk duyarlýlýk gerektirmez mi? |
|
545
|
|
|
|
Ýçimden dökülenlerin kaðýttaki hali |
|
546
|
|
547
|
|
|
|
Var olmanýn dayanýlmaz hafifliði bu olsa gerek..! |
|
548
|
|
|
|
sen susmaya devam et bende haykýrmaya, kimsenin kimseye bir etkisi yok nasýlsa... |
|
549
|
|
|
|
Sahi siz kimsiniz söylesenize? Bir bankanýn genel müdürü? Çocuðunuzun annesi? Anne babanýzýn büyümeyen çocugu? Patronunuzun eli ayaðý? |
|
550
|
|
|
|
Zamanýn sanki iþlemediði, durduðu bu belirsiz yerde bir kez daha anlýyorum ki benim için güzel olan tek þey var, o da sensin... Ve anlýyorum ki sen olmadan
bütün o güzelliklerin hiçbir anlamý kalmýyor benim için... Sýradan belirsizliklere dönüþüyor her biri. Yaþamýn bir anlamý kalmýyor sen yoksan... |
|
551
|
|
|
|
Tanrý, hangi parçasýný aþk’a koydu bilemiyorum hala…
Benden memnun kaldý mý, onu da bilemiyorum ama ben canýmdan geleni yaptým…
|
|
552
|
|
|
|
Kimisi inanýr kimisi inanmaz ilk görüþte aþka...Her iki görüþe de saygý duymak lazým. Gözlerde baþlýyorsa herþey, bakýþlar hemen kendini belli eder. Gözbebekleri büyür, bazen ter basar, cümle kurmada zorlanabilir insan, dili damaðý birbirine yapýþýr, belki karþýnýzdaki insanda ayný durumdadýr. Kimi zaman hissedersiniz, kimi zaman hissedemezsiniz bunu...
|
|
553
|
|
|
|
Sana ve aþkýna kasteden ellere kurban edileceksem, müsvedde kalbim hazýrdýr sevgili Yakýlacaksa tam orta yerinden, ilmeklerimi sen ilmekle kefenimin. Ben seni aþkýn Elif halinde sevmiþken yeksenak bir ölümün ellerinde sana can vermek en büyük dileðimdir sevgili.Bilirsin senden önceki hiçbir uykum vapur sesinde uyanmadý ve hiçbir zaman diliminin denize kýyýsý yoktu. Çizgilerim hep çengelli iðne ile tutturulmuþ bir muskanýn ötesine geçememiþti.
|
|
554
|
|
|
|
“deðerinin olmadýðý yerde iþin yok dön hadi geri”… |
|
555
|
|
|
|
Ölüyorum desem anlamaz. Kanýyorum desem anlamaz. Býçak yaradan anlamaz. Dilim dilim eder beni sevgili. En güzel güller de güneþe muhtaçtýr desem anlamaz. |
|
556
|
|
|
|
Ýþte Bu Yüzden Bu Yazým Sana Deðil Dost Sandýklarýmýn Þerefine... |
|
557
|
|
|
|
Ne yazmak için düþündüm, ne okumak için baktým harflere, yalnýz bendim uçan avere yýldýzlarýn gözlerinde.Sakin sakin uluyordu gece, sakindi tüm kuþlarý Ýstanbul'un.Bir sensizlik bir bensizlikti elimdeki kadehin tadý... |
|
558
|
|
559
|
|
|
|
Ýçinde bulunduðumuz þu mübarek günlerde, dünyanýn her tarafýnda kan ve gözyaþý var. Ýnsanlarda ki merhamet ve sevgi duygularý rafa kalkmýþ durumda. Eminim ki Yüce Tanrý olup bitenleri dikkat ile izliyor, bundan kimsenin þüphesi olmasýn. Ancak bunlarýn, yani insanlýktan uzak olanlarýn bir kýsmý hemen cezalandýrýldýðý halde, bir kýsmýna da mühlet veriliyor; belki kendilerini ýslah ederler, düzeltirler diye. Merhamete bakýn Yüce Yaradan'da ki... |
|
560
|
|
|
|
mevsimlere karþý korumalý insan kendini..
yalnýzlýk zamanlarýna alýþýlmaz ama yalnýzlýk tek dostunuzdur baþbaþa kalýnca þaþýrmadýðýnýz |
|