Gündelik Hayatın Kör Penceresinden Sızan Endişe
B. Nihan Eren, yedi yıllık bir aranın ardından yayımladığı "Kör Pencerede Uyuyan" ile çağdaş Türk öykücülüğündeki yerini sağlamlaştırıyor. Yapı Kredi Yayınları'ndan çıkan bu ikinci öykü kitabı, okuru gündelik hayatın en sıradan anlarının ardında gizlenen tekinsiz ve melankolik bir dünyaya davet ediyor. "Gece" ve "Gün" başlıklı iki bölümden oluşan eser, birbiriyle kesişen hayatların, söze dökülmemiş sırların ve kentsel yalnızlığın ustalıkla işlendiği, bütünlüklü bir yapı sunuyor.
Eren'in öyküleri, ilk bakışta tanıdık bir mahallede, sıradan insanların arasında geçiyor. Üniversite öğrencisi Ilgaz, hemşire olduğunu söyleyerek babasına yalan söyleyen Melike, hamile öğretmen Meryemana gibi karakterler, şehrin gürültüsü içinde kendi sessizliklerine hapsolmuş ruhlar olarak karşımıza çıkıyor. Ancak Eren, bu sıradanlığın perdesini araladığında, altından derin bir varoluşsal endişe ve "kırık hayatlar" manzarası beliriyor. Kitabın "Gece" bölümü, adından da anlaşılacağı gibi, karakterlerin korkularının, bastırılmış arzularının ve geçmişin hayaletlerinin ortaya çıktığı karanlık bir atmosferde ilerliyor. "Gün" bölümü ise, aydınlığın ortasında bile devam eden bu içsel huzursuzluğu, bir yaz kumsalının kör edici ışığı altında gözler önüne seriyor.
"Kör Pencerede Uyuyan", olay örgüsünden çok, atmosfer ve psikolojik derinlik üzerine kurulu bir eser. Eren'in en büyük başarısı, nesneleri ve küçük detayları karakterlerin ruh hallerini yansıtan güçlü metaforlara dönüştürebilmesinde yatıyor. Bir okul çantası, bir küllük veya bir portakal, sadece birer nesne olmaktan çıkıp, kaygıların, anıların ve söylenmemiş sözlerin taşıyıcısı haline geliyor. Bu yaklaşım, öyküler arasında bir bağ kurarak kitaba neredeyse bir roman bütünlüğü kazandırıyor. Nitekim bir öyküde tanık olduğumuz bir cinayet, başka bir öyküdeki karakterin hayatını geri dönülmez bir şekilde etkiliyor ve okur, bu trajik yapbozun parçalarını birleştirirken kendini tekinsiz bir ağın içinde buluyor.
2015 yılında Cevdet Kudret Edebiyat Ödülü'ne layık görülen "Kör Pencerede Uyuyan", seçici kurul tarafından "konuyu çok değişik açılardan geliştirmesi ve işlenmiş bir dille öykü diline katkıda bulunması" nedeniyle övülmüştü. Gerçekten de Eren'in dili, hem gözlem gücü yüksek hem de şiirsel bir nitelik taşıyor. "Hayat her zaman kötü değil, diye buna mı deniyordu?" gibi basit bir soru, karakterlerin dünyaya dair tüm şüphelerini ve yorgunluklarını özetler nitelikte. Yazar, görünüş ile gerçek arasındaki uçurumu ve toplumsal ikiyüzlülüğü keskin bir dille eleştiriyor.
B. Nihan Eren, ilk kitabı "Yavaş" ile dikkatleri üzerine çekmiş bir yazardı. "Kör Pencerede Uyuyan" ise onun edebi olgunluğunu ve çağdaş Türk öykücülüğündeki özgün sesini kanıtlayan, güçlü ve sarsıcı bir eser. Hayatın kör pencerelerinden bakan, yalnız, kaygılı ve umutsuz karakterlerin dünyasına girmeyi göze alan okurlar için bu kitap, uzun süre akıllardan çıkmayacak, derinlikli bir okuma deneyimi vaat ediyor.