HEP SEN
Sahile gideceðim bu gece,
Karanlýðýn ve sessizliðin,
En yoðun olduðu yerde.
Seni düþleyeceðim.
Geçmiþte kalan o güzel günlerimizi
Anýmsayacaðým vefasýzlýðýnla birlikte.
Sanma ki aðlayacaðým yine.
Ýhanetini ve tüm kötülükleri,
Söküp atacaðým gönlümden,
Geride yalnýzca iyilikler kalacak.
Bir inci miydi ki umutlarým,
Kumlar içinde kaybolan?
Bulunmasý öylesine zor olan?
Umutlar yeþerecek gönlümde,
Bir daðýn güney yamacýndaki
Ormanlar gibi,
Olabildiðince gür ve yeþil.
Yaðmuru indireceðim gök yüzünden,
Sinemde toplayacaðým,
Tüm yaðmur sularýný.
Kurumuþ yol boyu, çoban çeþmeleri,
Yine akacaklar þýrýl, þýrýl
Eskisi gibi.
Nice baðrý yanýklar,
Susuzluðunu giderecek çeþmelerimden.
Ýçlerindeki yangýn söndüðünde,
Diyecekler,
Bu çeþmeler kurumuþtu bir zamanlar.
Benim yüreðim kadar yanýktýlar.
Susuzluktan çatlamýþtý tüm yalaklar.
Ne olmuþ bunlara böyle
Coþkun ýrmaklara dönmüþler.
Kitabe olacaðým, çeþme kaidelerinde.
Okuyacaklar beni,
Bir zamanlar ben de yanýyordum,
Sizler gibi yürekten.
Terkedilmiþlikti beni,
Yangýn yerine çeviren.
Ýhaneti unuttum,
Sildim tüm geçmiþi gönlümden.
Yeni sevgiler buldum.
Bulut oldum, yaðmur oldum, orman oldum
Ve su oldum, tüm yangýnlarý söndüren.
Sende,
Geçmiþi unut,
Seni yakan o vefasýzla birlikte.
               Özcan NEVRES