Yýldönümü.. Reset atma zamaný yine.. Bembeyaz sayfa toz toprak içindeki deftere.. Halbuki kar yaðmasý gerekirken sadece soðuðu var izmirde. Yazýk ki yalanlarla dolu doða bile. Ýnsanlarýn sahte yaþamlarýna þaþýrmamak gerek, perde çekmekte haklýlar birbirlerine. Merakla beklenen ikibinden bu yana tastamam on yýl geçti. Peki ikibinden bu yana ne deðiþti?
Ýkibinde liseye yeni baþlamýþtým, o zamanlar dünyam Bandýrma’dan ibaretti, çok fazla biþey bilmiyordum o yüzden çok düþünmüyordum, bir anlamda mutluydum çünkü sadece hayal kurarak tatmin ediyordum kendimi. Öyle hiç peþinden koþulabilecek hayaller de deðillerdi onlar. Ýmkansýzdý benim için o zamanlar. Ne cep telefonum vardý ne de internet diye biþeyden haberim vardý. Cebimde bikaç kuruþum, kalbimde platonik bir kuþum vardý kanatlanýp uçamadýk onunla da zaten. Neyse ki babamýn bi sözü vardý Allahtan, bilgisayar almýþtý bize..
Bu milenyum dalgasýna pek takýlmýþtý ikibinde alýrým demiþti bikaç sene evvelinde.. Tek avuntum bilgisayarým olmuþtu o sene. Çok merak ediyordum insanýn bir bilgisayara sahip olmasý nasýl bir duygu diye, sonunda nasýl biþey olduðunu anlamam pek uzun sürmedi hemen alýþtým, sanki yýllardýr onunlaymýþým gibi. Ayný þekilde lise hayatým da böyle baþlamýþtý, kafamda çok büyütmüþtüm orta okuldayken ama pek bi farký yokmuþ nedense..
Ýkibiniki ortalarýydý, bigün platonik yaþamdan çýkýp gerçek hayata dahil olmayý denedim ancak henüz olgunlaþmamýþ olduðumu görüp bu fanteziden vazgeçmiþtim..
Lise sonda ilk kez bir cep telefonuna sahip olmuþtum, o duygunun da bendeki heyecaný pek uzun sürmedi ve ona da alýþtým kýsa sürede.. Üniversiteye gitme heyecaný sarmýþtý sene ikibindört.. Hergün yeni bir hayal kuruyordum, hergün yeni bir plan yapýyordum kendimce. Yeni bir yaþantýya baþlayacak olmanýn tarif edilmez coþkusunun sarhoþluðu içerisinde geldim izmire.. Ýtiraf etmek gerekirse Ýzmir’e alýþmam da pek uzun sürmedi.. Ýzmirli kýzlar falan vardý hayallerimde, hýzlý ve serseri yaþam tarzý, öyle heyecanlýyým ki gördüðüm her kýzla tanýþmak istiyorum.. Kýsa süre sonra güzel bir kýzla tanýþýp takýlmaya baþladým. Tabi tahmin edeceðiniz gibi buna da alýþýverdim hemen. Sonuç olarak ayrýldýk, bu ayrýlýk ta bana her þeye bir zaman sonra alýþýlabileceðini bir kez daha kanýtladý. Yalnýz ilk kez, hayatýn böyle sürüp gidemeyeceðini, kendime çeki düzen vermem gerektiðini iþte o zaman anladým, sene ikibinbeþ..
Bir tiyatro merakýdýr aldý yürüdü bende, tabi boþ boþ durulmaz deðil mi? Oldum olasý içimdeki sanatçý ruhu dýþavurmaya çalýþmýþtým ancak bunun ilk adýmýný atmak burada nasip oldu.. Abimin sanat hayatýna içten içe kýskançlýk beslerdim. Sað olsun Oðuz diye bir arkadaþým vardý üniversite hazýrlýk sýnýfýnda, onun yaþantýmda etkileri yadsýnamaz derecede önemlidir. Hala odamýn duvarýnda asýlýdýr o sene beraber çektiðimiz dokuz eylül hatýrasý.. O sene tiyatro þenliklerine beni götürmeseydi belki de içimdeki bu sevda hiçbir zaman tetiklenmeyecekti..
Günler aylarý, aylar yýllarý kovalýyor, bende biraz biraz büyüyor, büyüdükçe olgunlaþýyordum sanki.. Artýk öyle her þeye çar çabuk atýlmýyor, bir heves uðruna tüketmemeye çalýþýyordum duygularýmý. Fakat hayatýmda çok kritik kararlar vermem gereken durumlar boy göstermeye baþlýyordu,. Tiyatro sevdasý o kadar büyümüþtü ki içimde, istatistik bölümünü býrakýp, konservatuar tiyatro bölümüne girmeye karar verdim sene ikibinaltý..
Bu kararý vermemin çok önemli bir sebebi vardý, bir türlü sýradanlaþmamýþtý tiyatro, bu kez çok farklýydý. Sahip olduðum hiçbir þey beni bu kadar heyecanlandýrmamýþtý daha önce.. Alýþamamýþtým, yani diðer alýþkanlýklarýmdaki gibi sýkýlmamýþtým.. Balçova Belediyesinin Tiyatrosu ile ilk yarý-profesyonel oyunlarýmý oynamaya baþaldýðýmda sene ikibinyedi olmuþtu. Fakat Mimar Sinan, Ýstanbul ve dokuz eylül’deki denemelirim sonuçsuz kalýnca, tilki-kostümcü hikayesindeki hesap, istatistik bölümüne geri dönmüþtüm sene ikibinsekiz.. Fakat içimdeki tiyatro hastalýðý bir türlü geçmiyordu, bir þekilde bunu iyileþtirmeliydim ya da bu uðuþturucuyu bir þekilde temin etmeliydim biyerlerden. Yine sað olsun Mustafa diye bir arkadaþým haber verdi, yeni bir tiyatro ekibi kuruluyor alsancak’ta diye.. Orada tanýþtýðým arkadaþlarla Görünmez Tiyatro macerasýna baþladýk. Ardýndan ilk kez kendi yazýp yönettiðimiz oyunu sergilemeyi baþardýk, adý ‘Bu Aþk Burada Biter’. Bu aþk burada biter dedik ama orada da bitmedi maalesef.. Ekibimizin daðýlmasýna raðmen Atilla yoldaþýmla beraber ‘Euterpe Sanat’ hayatýna en baþtan bir baþlangýç yaptýk. Üstelik bu sefer kararlýydýk, daha iyisini yapacak ve kýsa sürede en iyi oalcaktýk. Ýlk iþimiz profesyonel olmaktý ve bunun için profesyonel oyun oynamaktý. Hayal ettik ve baþardýk. Yine çok sað olsun Erk hocamýn özverisi ile tiyatro hayatýmýn ilk profesyonel oyununu oynamayý baþardým, adý ‘Köpek,Kadýn,Erkek’ ve sene ikibindokuz.
Ýkibinon senesi tamamý ile ciddi geçti. Gerek okul hayatým, gerek iþ hayatým, gerekse özel hayatým.. Sanki koskoca bir adam olduðumu sanmaya baþladým. Ne çabuk ta büyümüþtüm, korktum ve üst üste gelen sorumluluklardan sýkýlmaya baþladým tekrar. Biran önce bu durumdan kurtulmam gerekiyordu, aksi takdirde bayýlacaktým bu yoðun ve stresli temponun içinde.. Tabi bu yoðun ve stresli duruma alýþmam da beklenildiði gibi çok uzun sürmedi, alýþtým. Bir süre sonra her þeyin kendi içerisinde bir yola girdiðini fark ettim ve akýþýna býrakmaya baþladým. Tüm sorunlar zaman içerisinde kendiliðinden çözümlenmeye baþlamýþtý ve her geçen gün biraz daha rahatlýyor, nefes alýyordum.. Yine yeni bir þeyler öðrenmiþtim, fazla kasmamak gerekmiþ her þeyi..
Þimdi ikibinonun bu son gününde biraz endiþeliyim çünkü ikibinonbire de kýsa süre sonra alýþýcam ve içimdeki bu heyecaný, bu coþku kýrýntýlarýný bulmak için türlü türlü aksiyonlar yaratmaya çalýþýcam.. Çok garip bir tesadüf, onbir yýl sonra tarih tekerrür ediyor yine, bu sene de tek avuntum, her ne kadar taksitleri ocak ikibinonbirde baþlayacak olsa da sahip olduðum, þuan dizimin üzerindeki bu yazýyý yazmama vesile olan laptopum olacak sanýrým..
Nice mutlu senelere ulaþ..

Ulaþ Tuzak