"Havanýn soðukluðu ciðerlerine iþliyordu dakikalardýr. Yere düþen her bir yaðmur damlasýnýn yer yüzüne yaydýðý o senkronik sese kaptýrmýþtý kendisini beklerken. Düþünüyordu. Konuþuyordu. Yürüyordu. Baðýrýyordu. Susuyordu. Gülüyordu. Aðlýyordu. Kavga ediyordu. Ölüyordu. Yaþýyordu."

Otobüsün tavanýyla uzaktaki lambanýn oluþturduðu algý düzeneðine dalmýþ yaðmurun düþüþünü izliyor; sessiz, bir o kadar da huzursuz þekilde. Kaç dakikadýr orada, neden bir önceki otobüse binmemiþ, niye soðukta bu kadar bekliyor, kendi bile bilmiyor artýk, unutmuþ vaziyette hepsini. Aklýnda öyle düþünceler peydah oluyordu ki, farkýndalýðýný sorgulayabilecek durumda deðil. Bir kadýnýn yanaþtýðýný hissediyor, hafif kýmýldanýyor. Yüzüne bakýyor kadýn. Otobüsün saatini soruyor, cevap veriyor o da. Ellerini cebinden çýkartýp çantasýnýn ön gözünü açýyor, müzik çalarýný çýkarýyor. Kulaklarýný bir garip yapmýþlar bunun, dýþ dünyayla tüm alakaný kesiyorsun. Dýþarýdan ses ulaþmadýðý gibi, müziði de dýþarýya vermiyor. Hep istediðim gibi ama bu da kulaðýma basýnç yapýyor hem de sol kulaklýk oturmuyor kulaðýma. Zaten hep kulaklýklarla kavga etmiþimdir. Muhakkak bir þekilde bana yamukluðunu yapmýþlardýr. Ýþte, bir tane insanoðlu daha. Aðzý hareket ediyor, sesler çýktý sanýrým ses tellerinden. Yüzüme bakýyor, muhtemelen saati sordu. Duymadým, cevap da vermiyorum bu yüzden. Hala bakýyor. Yüzünü çevirdi. Sýranýn sonuna geçti, neler düþündü acaba benim için. Bencil? Duyarsýz? Umursamaz? Ya da terbiyesiz?

Bir polis yanaþýyor yanýnda otobüs duraðýnýn camýna yapýþtýrýlmýþ hareket tarifesine bakmak için, mesai bitimi eve dönüyor muhtemelen. Genç bir çocuk, 30’unu daha görmemiþ, anlaþýlýyor. Ýki de arkadaþý var yanýnda, mahalledendir belki de çocukluk arkadaþlarý. Sýraya geçmiyorlar, önde, kenarda sigara tüttürüyorlar hep beraber. Sýrada bir sürü insan var, dikkatini çekiyor. Dikkatimi çekiyor. Sýranýn en önüne geçiyorlar. Otobüse en önden biniyorlar. Baðýrýyorum;

“Sýraya geçer misiniz kardeþim ne öyle küfür eder gibi önden biniyorsunuz?!”
“Görmüyor musun, polisim ben.”
“Olabilir, memnun oldum ben de insaným, bak görüyor musun sýradakiler de insan.”
“Arýza mýsýn birader akþam vakti? Niye huzursuzluk çýkartýyorsun?”
“Terbiyesiz misin arkadaþým sen? Polis olman bu kadar insanýn hakkýný yeme hakký verir mi? Geçer misin en arkaya?”
“Geçmiyorum arkadaþým var mý diyeceðin?”
“Hem terbiyesizsin hem de saygýsýzsýn, size mi emanet bu halk yani? Ekmeðini bu insanlar kazandýrýyor sana!”

Daldýðý noktadan sýçrýyor bu esnada, arkasýndaki kýz yanlýþlýkla çarpýyor ona. Kulaklýðýnýn sol tarafýndaki çýkýyor kulaðýndan, müzik kesiliyor. Polis hala kenarda arkadaþlarýyla sigara içiyor. Otobüsün kalkmasýna 5 dakika var. Beklemek istemiyor polis arkadaþlarýyla beraber, daha önce hareket eden baþka bir otobüse koþuyorlar. Arkalarýndan bakýyor, polisten özür diliyor.

Müzik çalarda Pearl Jam – Black çalýyor.

Kapüþonu çýkartýyor, koþma gereksinimi hissediyor. Koþmalýyým. Ýnsanlarýn içinden kaçmalýyým. Sinirlerimi bozuyor bu düzen, insanlarýn bu kabullenmiþliði, bu sinir bozucu ezikliði kabullenmiþliði, midemi bulandýrýyor. Sabah uyan, giyin, evden çýk, insanlarýn içine karýþ. Otur iþini gör, akþam olsun. Kalabalýða karýþ, evine dön. Makine miyim ben? Nefesim kesiliyor. Ne zamandýr koþmuyorum, bacaklarým bana küsmüþ. Birazdan bir kramp girerse hiç þaþýrmam. Biraz daha koþarsam nefes alamayacaðým, sanýrým dalaðým þiþti spor yapmamaktan. Bana bakýyorlar… Ne bakýyorsunuz diye baðýrasým var, ne bakýyorsunuz diye haykýrasým. Hiç mi bunalan insan görmediniz? Hiç mi daralmadýn sen güzel insan kardeþim niye bakýyorsun bana öyle? Sen sen, niye korna çalýyorsun arabanýn içinden? Hiç mi kaldýrýma park etmedin de yolunu kapatýyorum diye bana kornanla çemkiriyorsun? Bir araba sahibi oldun diye asfaltlarý sana mý zimmetlediler? Sen çok mu anlayýþlýsýn sanki? Kalkýp koþmalýyým, kaçmalýyým, uzaklaþmalýyým, kurtulmalýyým, atmalýyým üzerimdeki aðýrlýðý. Kulaklarýmda biriken milyarlarca insanýn sesinden kurtulmalýyým, zihnimi temizlemeliyim. Kaçmalýyým, kaçmalý!

Telefonu çalýyor bu esnada, daldýðý yerden sýçrýyor yeniden. Sevgilisi arýyor. Konuþuyorlar, henüz yeni tartýþmýþlar. Tartýþmýþlýðýn tortusu var konuþmalarýnda. Yardým istiyor ondan sevgilisi bir konu hakkýnda, yardým ediyor. Otobüsün kalkmasýna 2 dakika var. Kuyruk uzadýkça uzuyor. Beklemek. Ýþte insana giydirilen en sýkýcý elbise. Kollarý sarkýyor üst bölümün, boynuna aðýrlýk olarak biniyor. Paçalarý dolanýyor ayaðýna. Yürüyemiyor. Bekliyor, bekliyor. Otobüsün saati geliyor, þoför gelmiyor. Beklemek zorunda mýyýz þoförü biz? Bir sürü insaný bekletme hakký var mý onun? Hem saati gelmiþ yok ortalýkta. Ben niye bu kadar sorumsuz olamýyorum, hiç anlayamýyorum kendimi. Ýnsanlara ne demeli ya da? Hepsi suspus olmuþ, þoförün keyfini bekliyorlar. Þoför gelecek de, kapýyý açacak da o kadar insan binecek. Ölme eþeðim ölme. Karþýda hareket amirliði var gidip þikayet etmezsem ben de!

“Kardeþim nerede bu otobüsün þoförü? Hareket saati geldi, geçiyor!”
“Hangi hattýn þoförü gelmedi?”
“Þu karþýdaki, iþte baksana önünde koyun sürüsü gibi insanlar bekliyor.”
“O hattýn bu saati iptal beyefendi, bir sonraki otobüsle gidebileceksiniz ancak.”
“Ne demek iptal, madem iptal oradaki tarifede niye duruyor saati?! Dalga mý geçiyorsunuz insanlarla?!”
“Unutulmuþtur yoksa güncellendi tüm listeler, hem niye dalga geçelim?”
“Nasýl unutulmuþtur yahu, böyle düþüncesizlik mi olur? Nasýl bi sorumsuzluktur bu!”
“Baðýrmanýza gerek yok, bir sonraki seferle gidersiniz, olur biter.”
“Yok ya! Çocuk mu teselli ediyorsun kardeþim sen, böyle saçmalýk mý olur, bu kadar insaný soðukta yaðmurda bekletiyorsunuz, bir de piþkin piþkin bir sonraki seferle gidersin diyorsunuz, terbiyesizlik bu yaptýðýnýz!”
“Ne yapalým kardeþim þoför mü doðuruyoruz burada, yok iþte þoför.”
“Sen ne iþe yarýyorsun burada, boþ boþ oturacaðýna bir iþe yararsýn iþte burada boþuna oksijen tüketiyorsun!”
“Çýkartma beni dýþarý terbiyesiz herif söylediðin lafa bak!”

Þoför geliyor, kapýyý açýyor. Daldýðý yerden yine arkasýndaki kýzýn dokunuþuyla sýçrýyor. Otobüse doðru atýyor adýmýný, hareket amirliðine bakýyor. Özür diliyor yine içinden. Gidiyor, en sevdiði koltuða oturuyor.

Müzik çalarýnda “Pixies - Where is my mind” çalýyor. Yüksek sesle baðýrma gereksinimi hissedi... Tutuyor bu kez kendini. Baþýný cama yaslýyor. Otobüs hareket ediyor.