“Belki yoluna kor bir demli çay her þeyi”

Hayýr, hayýr, çok kötü olacak her þey, dedi kendine adam tünelin karþýsýndaki cadde üzerine konulmuþ aðaçlarýn arasýnda bir aþaðý bir yukarý doðru yürüyüp ayaðýnýn altýndaki ayakkabýyý ve taþlarý eskitirken. Ayakkabýlarýný birbirinin ardý sýra koyup saydýðýnda, iki aðaç arasýndaki uzaklýðýn 72 adet olduðunu ikinci yürüyüþünde de görünce, o anýn gerçek olduðunu anladý. Heyecan sarmýþtý her yanýný. 4 koca sene sonra, kýrýp, yýkýp döktüðü kadýnýn karþýsýna çýkacaktý yeniden. Avuçlarýnda çok güzel bir aþk vardý o zamanlar ama, o, o aþka sýrtýný çevirip, bilmediði yollara girmiþ, girdiði yollarda düþüp düþüp eskimiþ, þu an beklediði kadýný deliler gibi özlemiþ, özlemiþ, çok özlemiþ, özlediðini hiç kendisinden baþka birisine itiraf edememiþ, suskunluðunu saklamak için alkole yeniden baþlamýþ, susmuþ, susmuþ, bu susuþlarýný baþkalarýnýn gözleri önünde yapmýþ ve bir çok insanýn vebalini boynuna asýp, boynunda aðrýyan ve sancýlanan ve özlemin aðýrlýðýný taþýyamam yüreðinin sesini sonunda dinlemeye karar verip, her þeyden vazgeçip; düzeninden, dostlarýndan, yönünden, sözünden, yüzünden, közünden vazgeçip, özlediðine ulaþabilmek için ona yeniden yazmýþtý. Böyleydi iþte o, bencildi. Hakkýnda ne düþünüleceðini hiç düþünmez, hayatýndan çýkarken yýkýp döktüðü yetmezmiþ gibi, bir de 4 sene sonra paldür küldür tekrardan onun hayatýna girmeye yeltenmiþti. Yeltenmekle kalmamýþ, kadýnýn hayatýna girmiþ, hatta biraz sonra yeniden gözlerinin içine bakacak, gülüþünü suretine iþleyecek, kokusunun bulaþtýðý þehir ona daha yaþanabilir gelecekti.

Öyle oldu. Yerinden çýkacaktý kalbi o gelirken, üstelik gülerken ona doðru yürüyüþünde. Elini uzattý kadýn, elini sýkamam, elini sýkmakla zaman kaybedemeyecek kadar çok özledim, dedi içinden adam, ve vücudunu onun vücuduna yapýþtýrdý. Sýkýca sarýldý, çekti kokusunu içine. Titredi içi. Titreyen içi deðildi sanki, dünyasýydý. Geri zekalý dedi adam içine, geri zekalý, sen bu kadýný nasýl terkettin!

Yürüdüler. Omuzlarý birbirine çarpa çarpa. Salýndýlar Galata’ya doðru. Iþýklarýn altýnda gölgeleri hasret giderdi. Taþlarda birbirinin içine girdi ýþýk oyunlarý. Oyunun baþladýðý yerde ise içi hasretle yanan iki insan yürüyordu ayný yöne. Birbirine baðýrarak farklý þeyleri içlerinden. Adamýn gözleri doldu özlemden, fark ettirmedi. Duygusallýðýn yeri deðildi. Kazanýlmasý gereken bir gönül vardý, seneler sonra, tekrardan. Bunun heyecanýný soludu gökten. Gök, o kokuyordu. Seneler sonra çok yakýnýndaydý. Sövdü yeniden, içine. Senin aklýna sýçayým, aklýna!

Oturdular. Adam denize baktý. Kadýn ona doðru oturdu. Sonra kadýn denize bakmak istedi, adam olur dedi, gözlerimden 4 sene içinde yeterince aktý zaten deniz dedi, yine içine. Özlediði oldu yönü, dünyanýn diðer tüm yönleri anlamsýzdý artýk adam için. Yüzü, gözü, saçlarý, elleri, bedeni, kalbi, tüm benliði; artýk ona bakýyordu. Onu yeniden keþfediyor, onu yeniden yazýyordu aklýna. Seneler önce, çok derin derin kazýdýðý aklýnda yazýyordu; o yolu bulmak hiç zor olmadý yeniden. Yollar tazeydi, ayak izleri duruyordu. Yürüdü. Yürüdü. Geçmiþe sarýldý, öptü, kokladý. 4 sene içinde, takýlýp takýlýp düþtüðü geçmiþine sarýldý kocaman, öptü kokladý yeniden.

Çay geldi önlerine. Çay. Bu demli çaya þükürler olsun dedi, içine. Ne çok þey söylüyordu içine adam. Bir demli çay yoluna koyacak her þeyi demiþti kadýn. Ben her þarkýnýn bir anlamý olduðuna inanýyorum da demiþti. Öyleydi de. Oturdular çayýn baþýnda, çaya þükrederek, andýlar birbirlerini, özlemle. Bir solukta, 4 saati yediler ömürlerinden. Hiç fark etmeden.

Yak dedi kadýn, seni hiç düþünemiyorum elinde sigarayla. Nazlandý adam, içmedim dedi, içmeden içemiyorum bunu, kendime yakýþtýramýyorum. Olsun dedi, bir tane dedi, benim için. Senin için. Eli ayaðýna dolandý heyecandan. Onun için yapacaðým bir þey var, sana þükürler olsun çay! dedi adam içine. Çekti paketten bir sigara, tutmayý denedi, komik oldu. Güldüler. Aðzýnýn yanýna koydu, bakma bana utanýyorum dedi adam. Bakmadý kadýn gülerek. Yaktý, çekti, yanan yüreðine yoldaþ oldu ciðerleri. Öksürük dolandý boðazda, geri kaçtý utançtan. Çekmiyorsun dedi kadýn, nasýl çekmiyorum dedi adam. Gösterdi ona nasýl olduðunu, anlattý nasýl yapmasý gerektiðini adama. Sana bunu ben yaptým deðil mi, seni sigaraya ben baþlattým, o gözlerine o hüzünü ben bulaþtýrdým, o yüzüne o acýyý ben yerleþtirdim, o gölgene kederi ben iliþtirdim, o saçlarýna karanlýðý ben karýþtýrdým, o ellerine yalnýzlýðý ben iþlediðim, o gülüþüne güvensizliði ben çizdim, 4 sene ortalýkta gözükmedim üstelik, 4 sene ne halde olduðunu düþünüp sessizliðimi o güzel saçlarýna taç ettim, lalüebkem kaldým, ah, ben koca bir ahýn içini dolduramadým, ah, ben sana neler yaptým, neler neler, dedi adam baðýrarak içine. Aldý eline sigarayý yeniden, yedi, yedi, yedi. Tüketti kendisiyle beraber. Gözleri doldu, kadýn sigaradan sandý.

Kalktý gölgeleri, göðe bakarak. Gök eþlik etti onlara, omuzlarý yan yana. Oturdular, yoksul bir pilava kaþýk salladýlar taþlarýn üstünde. Tüm özlemiþliklerini unutup, yeniden umutla baktý adam kadýnýn gözlerine, ilk defa bakýyormuþçasýna o gözlere. Mutluluk dolandý damarlarýnda, en güzel yemeðini yedi ömrünün o taþlarda.

“Bak bu ýþýk senin ýþýðýn!”

Sana þarký söyleyeyim mi, dedi kadýn. Senin sesinin çarptýðý yerlere ben kendim göçerim, diyemedi adam, söyle dedi. Kurumuþ boðazýný fark etti bu esnada erkeðin ömrü, gülüþünün tek sebebi, onca sigaranýn üzerine, kendine yakýnmasýný ekledi. Koþtu adam, uçtu, çünkü çabuk gel dedi adama kadýn su almaya giderken, emri farz kýldý, kazaya býrakmadý, eda etti. Oturdu, kadýn suyu içti, hayat doldu adamýn için. Kadýn güldü, adam bir derede çýplak ayaklarla yürüdüðünü hissetti; kadýn güldü, adam yaz yaðmurunun tenine bulaþtýrdýðý huzuru soludu; kadýn güldü, bir ceylanýn ürkek yüreðinin heyecanýný hissetti göðsünde; kadýn güldü, adamýn yüreði çatladý, içinden çýð döküldü karanlýðýna, bembeyaz ak pak.

Sesi yükseldi gökyüzüne kadýnýn, adam kimse duymasýn diye hepsini çekti içine. Sadece ona söyledi kadýn, sadece adamýn içine. Sarýlmak geldi adamýn içinden, dýþý mani oldu. Titredi, üþüdü onun yokluðundan, yanýnda olup da, içinde olup da teninde olamayýþý onu üþüttü. Kadýn da üþüyordu, bundan mý bilemedi adam. Bundan olmasýný istedi, çok istedi, gece yatarken, bunun için dua etti.

Yürüdüler, otobüslerin arasýndan geçtiler, sorular sordular, cevaplar aldýlar, o akþamýn beraber son yirmi dakikasýný otobüs duraðýnýn bankýnda yaþadýlar. Yaz dedi kadýn, sendeki beni, sana kendin gibi hissettiren beni yaz, dedi. Yazarým, dedi adam. Yazacaktý. Hayatýnýn en güzel kadýnýný, en güzel yazýsý yapacaktý. And içti.

Yüreðine oturdu hüzün adamýn, ayrýlýðý getirdi zaman, sarýlmak istiyordu doyasýya ama olmazdý. Ýlk gördüðü andaki gibi sarýldý yine ona, çekti kokusunu, çekti, çekti. Onsuz geçen senelerin telafisi olamazdý, onsuz geçen gecelerin telafisi olamazdý, onsuz geçen yollarýn, onsuz geçen adýmlarýn telafisi olamazdý. Zamaný geri döndürmek istedi, zamaný geri döndürüp, 4 sene önce aldýðý kararlarý almadan önce, aðzýnýn ortasýna okkalý bir yumruk geçirmek, kendisine sövmek, yüzüne tükürmek istedi. Bir daha sövdü içine, sövdü. Daha çok da sövecekti. Sövmeliydi.

Kadýn bindi otobüse, camdan baktý. Bakýþtýlar. Çok þey anlattý kadýnýn gözleri. Hepsini içti adam. Ýçti, kana kana içti. Söz verdi kendine. Sözlerini tutacaðýna dair de söz verdi adam. Otobüs aldý götürdü kadýný. Adam kaldý kendisiyle. Dolan gözlerini boþaltabilirdi artýk.

Aklýna bir þarký taktý, yürüdü.