Ne kadar anlamalýyým
Aklýn ve idrakin þumulünde mi nefes almalýuyým, hevesleri kime býrakmalýyým
Nefsim için hangi tedrisatýn rahlesinde sabýr ve azimle yol alýp anlamlaþmalýyým
Bomboþ bir kalple, ummana perdesini açmayan ruhu bizarlýðý nerde býrakmalýyým




Baþým dönerken, hal viraneþirken
Zafiyetler arzular için depreþirken ve mühler var nasýl olsayý o an sualleþtirirken
Bir çare sunmayan olmayan aklýmý, acziyet içinde ki iradeyi maslahatý anmalýyým
Ne kadar kanmalýyým, bir hukuk için mi yol bulmalýyým gönlü nasýl oyalamalýyým




Neden umutlar hazaný soluyor
Yolda kalmýþ yolcu misali gün yüzüne çýkmayý bekliyor, söyle kalbim mi tekliyor
Ýman etmek neleri kabul etmiyor, nefesi müddet avarelik için yoksa süre mi veriyor
Yolcu niyetiyle anlam bulmalý, gönül maksadýn ecriyle ruhum için anlam yaþamalý




Neden karanlýk feyzim için þevk ilga etmez
Gecem gün için kendinden geçerek, bahþeden aþka iltica ederek, kalbiyle yüzleþmez
Sanki ruhum zemheri esaretinde niye melalim bir renk vermez ve kendinden geçmez
Þek, þüphe içinde olmak aklýma selimlik vermez, aþk için vaktin geçtiðini söylemez




Kim yolda kaldý, gözler bakmaktan usandý
Sanki umut içinde yaþamak ve var olmak, ruhum için en mukayyetli bir zamandý
Suskun ve sürursuz bu gönlüm neden hicran ile bir yol aldý ve hüzün içinde yaþadý
Hali serdetmek hangi nefes için ibrete davet eden bir fermandý, aþk can içinde candý



Mustafa CÝLASUN