Söyleniyordum kendimce
Her kelimenin hakkýný teslim edercesine ve bir þevk ile
Dalýyordum derinlere, en bakir hiselerin hilkati mucibince,götürdüðü melale
Ne kadar yadetsem, edebin rahlesinde bir ömür inlesem, firkati haz ile nefeslensem


Bir sözüm yok feleðe
Beni benden alan nefesin asudeliðine ve ar melikesine
Bahtýn açýlan penceresine, kazasýna müdrik umutlarýn dillenen hasretine
Gel desen duymayacaksýn, gül desem belki garip birþekilde anacaksýn,suhuletinle


Ne vakit bir çiçeðe yakýn olsam
Koklamak adýna korkularýmý o lahzanýn ahýna býraksam
Ellerimi uzatsam, kalbimi her anýn inþirahýnda gelen yaþý gözlerimden akýtsam
Anbean kansam,gördüðüm hülyanýn feryadýyla yakarsam ve o haline yakýnlaþsam


Kaç zaman oldu, uzaklardasýn
Dinmeyen bir sevdanýn ruhuma firkati yaþatan harýsýn
Kimi vakit narsýn, bazen kalbimi ihya eden sultansýn, hasretin kitabýnda þahsýn
Melalimin dinmeyen figanýsýn, gözyaþlarýmýn bahtýsýn,vicdanýn yarasý olan arsýn


Aksýn, sel olsun bu boþalan yaþlar
Ruhuma gam zerkeden niyazlar, melül birþekilde tilafet ettiðim ayet-i lahzalar
Burukluk yaþatýyor artýk bu yalnýzlaþan soluklar,solmaya yüz tutan nice umutlar
Günyüzüne çýkan korkular, ruhumu bizar eden, hiç ses vermeyen kalan o hatýralar


An, içinde yaþadýðým zamandýr
Nasibin lehçesinde ki furkandýr,aþk yalnýzca sahibi için vuslatý ardýr
Hissiyat, ancak akýl ve idrak ile muteber olan inhisardýr, umut bu manada aþktýr
Her heves sadece anýlan hardýr,bedelsiz olan ve gerekçeye muhtaç bulunan insandýr




Mustafa CÝLASUN