Sakin bir köþede oturuyorum
Aklýma ne gelirse, sualler diziliyor sinemde soluksuz birþekilde
Çaresizlik içinde düþünüyorum elimden ne geldiðince, umut gönlüme þevk verince
Ýþte o vakit kalbi sürur duyuyorum ve mahzunluðumu o an sahibine hazla býrakýyorum








Ýnce bir sýzýydý hissettiðim
Ruhumun tutsaklýðýnda yýllarýmý geçirmiþliðim, soðuk zeminlerde zikrettiðim
Bir umut için kalbin nidasý için sevindiðim, aþk için gönlümü hasrettiðim zamandý
Þimdi geçmiþten geriye ne kaldý, fersiz gözler, takatsiz dizler ve nefes nefese serzeniþler








Nerde kaldý yýllara sari hýçkýrýklarým
Hiç duyulmayan aðýtlarým, bizarlýk içinde halsizleþen soluklarým, gece uykularým
Nereye yaslansan, ayaðýmýn dibinde ki taþý kaldýrýp ibretle baksam neler anlatacak
Dil susacak, gün görmeyen bahtsýzlarýn çýðlýklarý duyulacak, gece nasýl anlamlaþacak








Dile gelen bir aþk; söyle kimden ne bekler
Ruhun niye figan eder, için titrer, kalbin burukluk içinde ve ibretle neyi nazar eder
Ömür törpüsüdür mezara kadar en yakýnýmda halime refakat eder, aþk nasibini diler
Hiç hayýflanma yazamýyor ve yaþayamýyorum diye sýzýlanma öncelikle feda olmayý anla








Bugün þöyle bir kabir ziyaretine gitmiþtim
Birçok diklitaþýn altýnda bizar kalanlarý ürperti içinde tefekkür ettim ve nasýl eridim
Kýrýk dökük taþlarýn arasýndan görünenlere sinem galeyena gelerek hicranla setrettim
Üçbeþ kemik, umuda hasret nitelik, ivedilik içinde bekleþen bin bir hüzün içinde ibretlik






Mustafa CÝLASUN