Gördüðümüz ve anladýðýmýz kadarýyla tüm insanlýk, tabiî ki birazda doðal olarak sadece kendilerine gönderilen peygamberi ve onun getirdiði ilahi kitabý düstur edinmiþ ve iþin daha da kötüsü hepsi, bir diðer toplumun kitabýný ve peygamberini kötüleyici veya küçümseyici bir anlayýþ içine girmiþtir. Oysaki tüm bu ilahi kitaplarýn kaynaðý ve çýkýþ merkezi, hepsinin de tek bir ilah olarak kabul ettiði Allah’týr. Buna raðmen böylesi bir ayrýmcýlýðý, açýk söylemek gerekirse ben sürekli olarak acayip karþýlamýþýmdýr. Tüm bu ilahi kitaplarý, orijinal ya da tercüme edilmiþ haliyle okuyup inceleyen, öyle sanýyorum ki çok nadir insan vardýr. Hatta ve hatta çok ama çok maalesef ki gördüðüm kadarýyla insanlarýn çoðu, emir ve buyruklarýna inandýðýný söyledikleri kendi ilahi kitaplarýný bile ‘Allah, acaba burada tam manasýyla ne demek istemiþ ve neyi amaçlamýþ’ diye okuyup anlamaya bile çalýþmýyorlar. Ne yazýk ki okuyanlar ise kitaplarýný öyle bir kalýplaþtýrmýþlar ki herkes tarafýndan evrensel olduðu bilinen bu ilahi kitaplar tamamen evrensellikten kopmuþ ve standart bir ansiklopedi haline getirilmiþtir. Ben öyle düþünüyorum ve öyle inanýyor ki Zebur, Tevrat, Ýncil ve Kur’an-ý Kerim, hepsi de kesinlikle evrenseldir ve hiçbiri de hiçbir þekilde hiçbir zaman dilimiyle kýsýtlanýlmamasý gereken kitaplardýr. Ama þunu da üzülerek belirtiyorum ki, insanlar doðru yaptýklarýný sanarak, maalesef ki öznelleþtirmekle veya standartlaþtýrmakla kendi ilahi kitaplarýna en büyük darbeyi kendileri atmýþtýr.

Bütün Ýlahi kitaplar kendi toplumunun lisanýyla indirilmiþtir. Günümüzde tüm ilahi kitaplarýn her dile çevrilmiþ halini bulmak çok kolaydýr. Benim herkese en öncelikli tavsiyem, hiçbir ayrým gözetmeksizin bu ilahi kitaplarýn hepsini olabildiðince anlamaya çalýþarak okumalarýdýr. Nitekim son ilahi kitap olan Kur’an-ý Kerim’e inandýðýný bildiðimiz günümüz Müslümanlarýnýn kendilerine Allah’tan gelen ilk emrin ‘oku’ olduðunu bildikleri halde ve ellerinde hiçbir kati delilin de bulunmamasýna raðmen Ýncil, Tevrat ve Zebur’un tahrif edildiðini belirterek, bu kitaplarý okuyup inceleme gereði bile duymadýklarýný görüyoruz. Halbuse Muhammed(as), o dönem ki Yahudi ve Hýristiyanlara hitaben ‘elinizde bulunan Tevrat, Zebur ve Ýncil’i getirin de doðru olaný hep birlikte anlamaya çalýþalým’ diye defalarca çaðrýda bulunmuþtur. Ve hatta bazý konularý, Tevrat’ýn hükümlerine göre çözümlediði de olmuþtur. Durum böyleyken, Müslümanlarýn bu ilahi kitaplar hakkýnda böylesine karalayýcý bir ithafta bulunmalarýný, kesinlikle doðru bir davranýþ olarak görmediðimi belirtiyorum.

Zira diðer bütün ilahi kitaplar gibi, Kur’an-ý Kerim’de toplumunun ve de peygamberinin lisanýyla indirilmiþtir. Dolayýsýyla orijinal dili Arapçadýr. Nitekim Arapça, dil sadeliði ve kolay öðrenilebilirliði nedeniyle, kelime cambazlýðý ya da tercüme cambazcýlýðý en az olan bir dildir. Yani mesela Türkçe dil kaidelerini oluþturan virgül noktalama iþaretinin yerinin deðiþikliði bile cümlenin anlamýný tamamen deðiþtirmekte iken, bildiðim ve anladýðým kadarýyla Arapçada böyle bir olasýlýk mümkün deðildir. Þunu demek istiyorum ki son ilahi düstur olan Kur’an-ý Kerim’in Arapça olarak indirilmiþ olmasý, Allah’ýn büyüklüðünün bir baþka göstergesidir. Çünkü bu lisandaki bir kitap kesinlikle çarpýtýlamadýðý ve asla anlam bozukluðuna uðratýlamadýðý gibi, kesinlikle standart bir kalýba da sokulamaz. O nedenledir ki ben sürekli olarak, tüm insanlýða ilahi kitaplardaki lezzeti hissetmeye çalýþmalarýný tavsiye ediyorum.

Zira tüm ilahi kitaplarýn içerik olarak, ortak noktasý aynýdýr. Hepsinde de Allah’ýn tek bir ilah olduðu ve onun dýþýnda hiçbir þeyin kutsallaþtýrýlmamasý gerektiði belirtilmektedir. Bu, en öncelikli esas ile birlikte ayrýca yapýlmasý gereken þeyin, yaþanýlan hayat süresince iyi davranýþlar sergilenmesi ve bütün kötü fiiliyatlardan da uzak durulmasý gerektiði anlatýlmaktadýr. Ýþte ilahi kitaplarýn tümünün özeti budur.

Ve yine bütün ilahi kitaplar; kulaða hoþ gelmesi, dinleyenleri yormamasý ve daha net anlaþýlabilmesi için þiir halinde indirilmiþtir. Hem de ne þiir! Zira onlar ki, hepside birbirinden farklý mükemmellikte olan evrensel þiirlerdir. Gizemlerle dolu inci taneleri gibi dünyamýzý ve hayatýmýzý aydýnlatan bu mýsralar bütünü þiirlerin hiç kuþkusuz ki tek sahibi, elbette ki ayný ahenk ve namelerle yeryüzünü bereketlendiren yaðmurun da sahibi olan Allah’týr.


Mehmet Akif UÇAR