Ýsyaným…

Yaz mevsimi; hasat çaðýdýr Doðu ve Güneydoðu’da…
Hatta tüm yurtta…
Doðu ve Güneydoðu ki, iþsizlik sýnavýnda…
Ýþçiler (siz buna “ýrgat” da diyebilirsiniz) katar katar yollarda…
Pýlýný pýrtýný alan, -ve biraz da çalýþmaya yaþý müsait olan- baya-bayan iþ imkanlarý bulunan illere çalýþmaya gidiyorlar.
Buraya kadar normal…
Anormal olan þey…
Anormal olan; bu insanlarýn öz memleketinden yabancý muamelesi görmesi…
Sýrf ekmek parasý için þehrini terk ederek aylarca gurbet yaþayan, elektriksiz, susuz ve kuru ekmekle yetinerek çadýrlarda yaþayan ýrgatlar…
Gencecik kýzlar,
Anneler,
Babalar,
Ve kara yaðýz delikanlýlar…
Diðer taraftan memleketimin bu çilekeþ insanlarýna baðýrýp çaðýran iþverenler!
Haydi, iþsizliðin ne olduðunu anladýk da…
Hatta “ekmeðin aslanýn boðazýndan midesine indiðini” bile…
Lakin haya timsali gencecik kýzlarýmýza, þýmarýk zengin çocuklarýnýn baðýrmasý!..
“Hayýr!” diyorum.
Hayýr, hayýr, hayýr!
Þahit olduklarýmýz; memleketimin insanýn kaderi olamaz…
Belki bulunduklarý muhitte doðmak kaderi olabilir.
Ayný anne babadan olmak kaderleridir.
Lakin “yoksul” olmak kaderleri deðildir memleketimin insanýn…
Fakirlik “kader” olamaz...
Memleketin insaný bilmelidir ki, bu güne kadar çoðu hususlarda yanlýþ bilgilendirildikleri gibi…
“Kader” konusundan da yanlýþ bilgilendirilmiþlerdir.
Sýrf teselli mahiyetinden midir, nedir bilinmez; hep kötü þeylerle karþýlaþtýðýnda/musibetlere duçar olduðunda “kaderim böyle ne yayabilirim” der, memleketimin insanlarý…
Ben de diyorum ki; “kaderim böyle ne yapabilirim” dedirten zihniyet bizi kandýrmýþtýr.
Aldatmýþtýr.
Bizler yýllar yýlý aldatýlmýþýz kaderimiz olmayan kaderle….
Haklarý elinde alýnan bir insan; “ne yapalým, kýsmetim bu kadarmýþ” dememeli/dememeliydi…
Zulme uðramýþ bir insan; “alýn yazgým böyleymiþ” diyerek zalime pirim vermemeli/vermemeliydi.
Þimdi diyeceksiniz ki; “isyan” mý?
Evet, isyan!
Pýsýrýkça yaþamaktansa!...
Kaderimiz olmadýðý halde “kaderimdir” diye yýllardýr bizlere yutturulan kadere isyan ediyorum…