"Bir hapishanenin dört duvarý arasýnda yýllarýný geçirmiþ olan birisi, bu duvarlarýn arasýnda görebileceði hiçbirþeyin bulunmadýðýný düþünerek yýllarýný harcayabilir. Ve günün birinde o duvarlarýn dýþýna býrakýldýðýnda, o duvarlardan tahliye edildiðinde birdenbire kendisini mahvolmuþ birisi olarak hissedebilir: o insan belki de gerçekten mahvolmuþ birisidir; sýrf kendisini öyle hissettiði için!" Rasim Özdenören'in Eþikte Duran Ýnsan adlý deneme kitabýnda geçen bu satýrlar yazýnýn devamýyla bütünleþtiðinde ilk defa bundan 7 yýl önce bende çok derin tesirler býrakmýþtý. Kitaptaki diðer denemeleri de defalarca okuyup altýný çizdiðim noktalar üzerine tefekkür etsem de bu kitabýn adý anýldýðýnda direk bu denemesi aklýma gelir. Bu satýrlara paralel olarak ismini þuan hatýrlayamadýðým ama "özgürlük için" gibi anýmsadýðým bir filimin karesi zihnimde tamamen bütünleþiyor. Filim hapishane ortamýnda farklý karakterlerin hayatlarýný ele alýyor. Hapishanede yeni bir mahkumun tutarlý çalýþmalarý ve ýsrarlý talebi üzerine açýlan kütüphanede çalýþan müebbet hapis cezasýna mahkum olmuþ yaþlý bir mahkum iyi halinden dolayý þartlý olarak an az yarým asýrlýk bir hapis hayatýndan sonra tahliye edilme kararuyla karþýlaþtýðýnda dýþarý býrakýlmamasý için görevlilere günlerce yalvarýyor. Fakat kendisini zorla dýþarý býrakýyorlar ve bir müddet yaþadýðý uyumsuzluk ve zorlanmadan sonra ihityar kendini asýyor. Bunu üzerine çok düþündüm ve gerçekten filim bu karesi aðýrlýklý olmak üzere beni çok etkilemiþti. Çünkü içinde bulunduðu duruma bakarak içeride alýþýk hayatta kendisine kurduðu dünyada daha özgür hissediyordu kendini.

Denemeyle filmi özdeþleþtirerek devam edersek;"...O ayný insaný bir baþka biçimde tahayyül etmemiz de mümkün. Niçin her defasýnda karþýmýza bir Alkatraz kuþçusu çýkmasýn! Onun yaptýðý aslýnda herkesin yapabileceði birþeydi, ama onun böyle olduðunu ancak o iþ bir kez gerçekleþtirildikten sonra kavrýyoruz. Bir hapishane avlusunda uçmasýný becerememiþ minik bir serçe yavrusuyla herkes karþýlaþabilir. Ama serçeyi hoyrat parmaklarý arsýna aldýktan sonra avucunun ve giderek kalbinin yumuþadýðýný farkedemeyen biri için bu fýrsat hiç olmamýþ mesabesinde kalýr. Oysa Alkatraz kuþçusu için kuþun yumuþaklýðý ile kalbin yumuþamasý halinin üst üste gelmesi bütün bir hayat telakkisinin deðiþmesine, önümüze yeni imkanlarýn çýkmasýna yol açan bir fýrsat olur." O beslemeye baþladýðý kuþlarla ruhunu onarýyor. O yabiliyorsa diðer mahkumlar için de daima bir fýrsat vardýr. Veyahut bu olaydan haberdar olan bizler için ayný deðiþimi hayatýmýzýn farklý alanalarýnda yaþama kapýsý her daim açýktýr.

Tüm bunlarý yazarken evimin etrafýndaki rengarenk ve bilhassa geçenlerde yakýndan gördüðüm mercan rengi bülbüllerin þakýyýþlarý benim de içimde yankýlanýyor. Temennim o ki bu sesler benim de ruhumu onarýrlar. Fakat bülbüllerin sesleri sanki kabuk baðlayan özgürlük yaralarýma da tuz basýyor gibi. Bu hislerimden anlýyorum ki insanoðlu emanet aldýðý eþyada tasarruf etemsi ne kadar sýnýrlý ise baþkalarýnýn yaþadýðý olaylar ve fikrilerinden de sýnýrlý derecede istifade edebiliyor. Yine de hemen bir bilinç sýçramasýyla, Tarýk Tufan'ýn "Ve Sen Kuþ Olur Gidersin" kitabýnýn sonlarýna doðru iþyerinde masalarýn üzerindeki tüm aspirin tavsiyelerle dolu kiþisel geliþim kitaplarýný yaktýktan sonra, fiyakalý iþinden istifa edip tahta kuþ kafesleri yapan bir ustanýn yanýnda iþe baþlayan gencin herþeyi muntazam öðrenip yaptýðý halde her kafeste bir gevþek parmaklýk býrakmasý geliyor aklýma... Hayatta kendi için ýsrarla kapanan, engellenen alternatif yollara inat her kuþun en az bir özgürlük yolu olsun diye düþünen o ince yürekli garip genç... Ve diyorum ki siz baþkalarý için her zaman bir açýk kapý býrakýrsanýz, sizin için de, dayatýlan parmaklýklarda bir gevþeklik peydah olacaktýr veyahut geçilmez denen surlarda gedik açmak için size de vesilerler çýkacaktýr! Ýþte bu da riski göze alma riskinin en ufak getirilerinden biri...