Biliyorum önlenemez bir hoyratlýk seninkisi,
Yüreðime bilerek ve isteyerek kýymýklar batýrsaydýn eðer;
Belki de çok daha kolay olurdu her þey,
Oysa þimdi bol çakýllý sükutunla
Ve martý çýðlýðý gözlerinle
Ýçimin duvarlarýný týrmalayýp duran
Aklýmdaki ýrmaklarý pýhtýlaþtýran
Ayný dem mavi bir gökyüzü gibi yüzümde açan
O her sükuta yakýþan
Her selamda örseleyensin
Sol yanýmdaki kanlý madeni
Ve ey sen…
Ve ey sükutuna bürünüp sakýnan
Acýyý her dem kýnýndan çýkarýp
Tüm çýðlýklarý soyunan

Aklýmý ve yüreðimin sýzýlarýný
Saçlarýmý yolarcasýna avuçlarýmda tutarken
Seni daha az hatýrlamak ne kadar avutur beni?
Uzaktaki yakýn olmaklýðýnla…
Bütün acýlara sahip çýkmýþken
Benim mutluluðum bütün olmazlýk
Ters orantýlýk...
Ah sen;
Kalbimin incir bahçesi
Sükutumun gizli lehçesi
Ve ah sen o martý çýðlýðý gözlerinle
Ýçimdeki denizi kurutan
Oysa ben tüm atlarýmý týmar edebilir,
Geceleri bir eve sýðabilirdim
Sade senin yüzünde gürleyen ve gürleþen
Bir gök olabilirdim…
Bilesin ki önlenemez bir sýzý benimkisi,
Sýzýlarýmýn sazlýðýnda acýlý aminlerimi koklayarak
Söyle yarýna kaç gün var?

Dilsizmutercim...