Suskun yüreðime prangalar vuruludur.
Gözlerinin esaretinde.
Özgürlüðü bekleyen tutsaklar gibi bekliyorum seni,
Gelip geçerken 3.30 otobüsleri.
Ayný durakta inip rüzgarýndan savrulmak ümidi ile bir sonbahar yapraðý gibi,
Öylece bekliyorum seni…
Sonra saçlarýn düþüyor gözlerime,
O an fakir bir kör oluyorum.
Sen ön koltukta ne oluyor bilmiyorsun…
Her sabah keþfedilmemiþ çiçeklerin kokusu, kokunla uyandýðým;
O eþsiz koku deðiyor ruhumun þah damarýna.
Ne çýðlýk, ne de bir ses çýkaramýyorum.
Cehennemden iki melek dururmuþ yanýmda,
Ben senden baþka bir þey göremiyorum.
Bir ýstýrap vadisinde;
Ömrümün en uzun, ömrümün en acý, ömrümün en mutlu yolunu gidiyorum seninle.
Sen bilmiyorsun…
Istýrap vadilerinde yalýn ayak yürüyorum, altýmda Ýbrahim’in ateþleri.
Bir tebessüm edip geçiyorsun,
Boynu bükük bir gül gibi, bir selam veriyorsun,
Ýbrahim yanmýyordu ya, ben sanki inadýna yanýyorum.
Ellerin ellerime deðmiyor ya,
Gözlerin bir kaçak gibi kaçýyor ya gözlerimden.
Ben yanýyorum iþte inadýna, yakýyorsun ya!
Yüreðim yüreðine seslenemiyor ya,
Biliyorsun ya!
Bilmiyorsun…
Suskun yüreðime prangalar vuruludur.
Ne bir çýðlýk ne de bir ses çýkaramýyorum.
Belki de kokuyorum, korkuyorum.
Sen bilmiyorsun…


Saat: 21:00 21.04.2007 Cumartesi