Bir nisan sabahý ;
Yaðýyor yaðmurlar .
Sessiz tren garlarý ,
Türküleþirken saçaklarda damlalar ...

Çökmüþ ebr-i nisan ;
Dünya karanlýk,Dünya zindan .
Güneþ yok , sen yoksun ,
Hayallerin var suskun .

Üþüyorum , esendir rüzgar ,
Yorgunum , senlidir bitmeyen savaþlar ,
Unuttun , burada bir yürek kanar ,
Her gün ve her umut Göztepe’de batar ...

Ankara garýnda bir gece ;
Trenler geçiyor sessizce ,
Sen geçiyorsun yüreðimden öylece
Bin süvarinin iþgalinde .

Tarumar oluyorum ,
Hayallerinin kuþatmasýnda .
Yenik düþüyorum ,
Yokluðun içime saplanýnca ...

Göztepe’nin karanlýk sokaklarýndayým ,
Yürüyorum ve seni aramaktayým .
Buldum ! Ellerin dokunuyorken ellerime ,
Dünyayý durduruyorum gözlerinde ...
Oysa ki sen gelmemiþtin , Ýnci çiçeðim yok ellerimde,
Sen , yoksun küçüðüm ...

Ýbrahim Nazým ÜLKER