Dün gece bir masal gördüm rüyamda, masalda bir kýz vardý.
Uzayýn karanlýðý gibi bakan,
Bir çift kara delik gibiydi gözleri,
Girersin ama girdin mi bir daha çýkýþ yolunu bulamazsýn.
Alice’nin harikalar diyarýnda dolaþýr gibi dolaþýp durursun.

Sonra yüzü,
Yazdan kalma bir kýþ günü gibiydi,
Hem soðuk olup,
Hem de görüntüsüyle insanýn içini ýsýtabilmeyi baþarmak.
Tanrým nasýl bir þeydi !!!

Hele bir elleri vardý, göreceksiniz,
Beþ uzantýsý olan ak bir yýldýz.
Görürsün ama temas edemezsin.
Dudaklarý da aynen öyle;
Gün doðumuyla kýzaran, ufuk çizgisi gibi
Ulaþýlmaz, sadece seyredilir.
Yani seyirlik bir güzellikti ondaki.

Peki, o bedeni, hele o bedeni,
Yükseltileri ve çöküntüleri,
Ovalarý, uçsuz bucaksýz düzlükleriyle
Küçük bir dünya gibiydi.
Küçücük, zayýfça olsa da
Sarmaya yetmez kollarýn.

Nefesiyse orman gibi kokardý,
Tek bir þeye benzemez.
Bir koklayýþýnda ciðerlerinden çam kokusu gelir,
Diðerinde çaðlayan bir nehir.

Ya saçlarý, Saçlarý;
Rüzgârda uçuþan bir atýn yelesi gibi,
Deðil tabi ki,
Saçlarý; bir daðcýnýn hayata sarýlýr gibi sarýldýðý ipleri gibiydi.
Onlara sýkýca tutunursan hem hayatta kalýrsýn hem yukarý týrmanýrsýn.
Ama elinden kaçýrýrsan, ölürsün.

Bilmiyorum iþte sonuçta bir rüyaydý, gördüm onu, bundan eminim
Fakat nasýl bir þey olduðunu anlatamýyorum.
Hatýrlamadýðýmdan deðil,
Sadece anlatamadýðýmdan, kelimelerim yetmediðinden,
Ýþte bu yüzden özge’den yardým alýyorum. O olsa þöyle anlatýrdý.
“ilk görüþte aþk’týn,
daha ilk celsesinde
Ýmkânsýzlýða dönüþen”

Þimdi ben buradayým, Kayseri’de.
Elimde onu bulmakta kullanacaðým bir ayakkabýsý bile yok.
Hoþ size bunlarý o yüzden anlatýyorum ya,
Rüyama giren bu güzel kimse gelsin bulsun beni diye,
Heyyy beni duyuyor musunuz? Size söylüyorum!
Bu söylediðimi duyan duymayana duyursun,
Onu bekliyorum haberi olsun.



Gollom.