Aðlatan Anýlar
Bir vefasýzý sevdim bir zamanlar
Ne insafsýzdý yaptýðý nazlar
Kanardý yüreðim azardý yaralar
Aðlatýrdý beni dinmezdi gözümde yaþlar
Yürü be aþýk derdim
Bu acýlarý meyhane paklar
Meyhanelerde akar giderdi zaman
Acýsý öylesine derin ki
Aþk yarasýný unutabilir mi insan
Ah o kasetlerde çalan hüzzam þarkýlar
Dinlerken o hüzün þarkýlarýný
Göz yaþlarým sel olurdu
Terk edilmek bir vefasýz tarafýndan
Ne acýymýþ
Yaþamayan bilmezmiþ
Meyhanenin kapanýþ saatinde
Düþerdim yollara
O duvar senin, bu duvar benim
Hangi yola girsem ona götürürdü beni
Penceresinin altýnda sabahlardým çoðu kez
Þarkýlar mýrýldanýrdým
Aþk þiirleri mýrýldanýrdým sessizce
Umudum tükenmezdi hiç
Her an penceresi açýlacak gibiydi
Baþýný uzatacaktý
Ateþli dudaklarý uzanacaktý sanki
Alev alev yanan dudaklarýma
Týpký eskisi gibi
Bu gece düðünü var dediler onun için
Gidip uzaktan seyrettim, aðladým için için
Dans ederken kollarýnda seçtiði kiþinin
Gözleri davetlilerin üstünde geziyordu
Biliyorum, gözleri beni arýyordu
Belli ki gözleri gülüyor, içi kan aðlýyordu
Düðün bitiminde arabaya binerken
Sanki, tabuta giren bir cenazeydi
Bindiði arabanýn ardýndan yürüdüm
Yitirdiði umutlarýný topladým bir bir
Bizim umutlarýmýzdý onlar, onun ve benim
Umutlarýmýzý ayaklar altýnda çiðnetemezdim
O,
Gecenin bu ilerlemiþ saatinde
Bir baþkasýnýn yataðýnda
Ben,
Benim gibi terk edilmiþ sokaklarda
Yapa yalnýz ve umarsýz
Yüreðimde onu yitirmenin burukluðu
Nefesim daralýyor, soluk alamýyorum
Yoksa, yoksa onu yitirmenin acýsý
Öldürecek mi beni, bilmiyorum
Özcan NEVRES 31 Mart2002