Bir uçurumdayýz,
Ben birde içimdekiler...
Bir boþlukta gibiyiz.
Kainatýn yüreðindeki koskoca bir boþlukta...,
Etrafýmýmda,etrafýmýzda insanlar...
Ýyi veya kötü,mutlu,mutsuzlar,
Ama seviyorlar onlar mutlular,
Beni bende ki beni seviyorlar...
Ben niye mutlu deðilim?
Bir meçhuldeyim...
Neden...
Yaðmurlar yaðmýyor
Ateþlerin büyürken içimde
Ve bildiðim herþey gidiyor aklýmdan.
Geceler yorgun ve halsiz,
Bedenim,ruhum biteviye çöküntülerde;
Ardarda uyumamýþ ellibeþ gün gibi uykusuz...
Denklemler,doða olaylarý,ekosistem hepsi çöküntülerde.
Darbe yemiþ,iþgal altýnda bir karanlýk þehir gibi...
Yoksa o þehir ben miyim?
Yýldýzlar,ay,güneþ,insanlar,dünya...
Matematik,fizyoloji,deprem,yýkýlmalar,yaþama...
Bildiðim ve adýný duyduðum herþey gidiyor.
Aklým firarda.
Sevmek,aþk neydi?
Ýstiyorum ama sevemiyorum
Ýnsan neydi?
Ve bir kere mi gerçekten severdi,
Öbürleri? ...
Neden böyle oldum?
Neden böyle olduk? ...
Bir güneþin kalbindeki ateþle yanýp.
Ansýzýn zemheride uyandýðýmdanmýdýr?
Siyahlaþmýþ,körleþmiþ,bitmeyecek ve bitmemiþ bir sevdadanmýdýr? ..
Bir uçurumdayým...
Kainatýn yüreðindeki koskoca bir boþlukta..
Bedenim,ruhum biteviye çöküntülerde...
Bildiðim herþey ve tüm doða olaylarý ve bendeki ben çöküntülerde...
Ardarda ellibeþ gün gibi uykusuz...

Ýbrahim Nazým Ülker