Donuk bakýþlarýnýn ardýna saklýyorsun yüreðini
Sert duruþunla kalkan olup koruyorsun kendini.
An geliyor, saf bir gönül gibi kanýyorum
Ýçime iþleyen soðuðunla yapayalnýz kalýyorum.
Bir anlamsýzlýk çöküyor içime,
En çok o anlarda üþüyorum.

      -Ellerim üþüyor, ruhum donuyor
          Gözyaþlarýmla buzlar eriyor
             Yüreðim yitiyor -

Belli belirsiz bakýþsýzlýklarýnla yýkýlýyorum
Korkular üþüþürken ruhuma
Derin bir ürperiþle sarsýlýyorum
Yaþlarým boðazýmda düðümlenirken
Boðuluyorum
Haykýrýþlarým dökülemiyor ellerine
Kelimelerim yarým yamalak düþüyor yerlere
Görmüyor, basýp geçiyorsun,
Kelimeleri parçalýyorsun:

Sen
   siz
      soðuk
üþü
   yor
um
      Haykýr!
   ýþ
      lar
bom
   boþ
      una

Kýr ýl ý yor um.

Bir buz parçasýnda buluþuyor kýrýklarým
Yaþlar
Dökmeye baþlýyor lavlarýný
Kaplýyor buzullarý:
Eriyor buzullar
Kelimeler eriyor
    Kelimeler ölüyor...

Anlatamýyorum;
Sen, “Beni yok eden þiir” oluyorsun
Sen, en zor þiirim oluyorsun
En karmaþýk, en kanatan
Acý serpili rüzgârýyla savuran

Donuk bakýþlarýnla sarýyorsun yüreðimi
Sert duruþunla sarsýyorsun kentimi
An geliyor, yalnýzlýða dalýyorum
Suskunluðun koynunda kayboluyorum
Bir anlamsýzlýk çöküyor içime,
En çok o anlarda yok oluyorum


      -Ellerim üþüyor, ruhum donuyor
          Gözyaþlarýmla buzlar eriyor
             Yüreðim yitiyor -ken

Sakladýðýn seni görüyorum;
          Bizi özlüyorum...