Yüreðime sýnýrlar çizerek koptum yolumdan
Seyyahlýða yüz sürerken düþtüm gözümden
Akan yasým, bakýþlarým kesildi
Sýnýrýndan öteye geçemedi ten.

Ömrümü azlettim yoldan, topraktan
Katran katran büyüdü araf sýrtýmdan
Bende sonsuz dur hali, uçsuz dað gibi
Sokaklarý, düþleri býraktýðým andan
Beri gel, gel beri bana
Sýðlaþtým yollar gittiði andan
Beri gitti, gitti keþf-i aþk
Kayýp bir hayal o
Uzak daha uzaktan…

Kamýþ, yurdundan kesileli beri
Mecnun, çöllere düþeli beri
Ferhat, daðlarda kalalý beri
Anlatýlan uzak-durur baðrýmdan.


Ateþ denizi haddim aþan masaldý
Bir damlasý onmayacak yaradan
Putlar bendimi yýktýðý andan
Bende dermansýz çöl varlýðýydý.
Keþfeden anlardý özsüz hiçliði
Sesimdi, hiçliðimin kýrýk notasý
Uðrun uðrun açýlýrdý yolsuz perdesi
Sökerdi gönlümü zifiri dansý

*
Ben, kayýp bir nokta dünya yüzünde
Devrilen bir aðaç bilinmeyen derinde
Rüzgârlar tanýdýk, tanýk olsa da
Þahit yok yersiz çöl varlýðýma.

Yok yok
Yýrtýyorum gergin sözlerimi
Ve sunuyorum varýmý
Ben kavruk kahve kokusu
Çayýn dibine düþen dem
Kaþýðýn erittiði þeker
Þavkýný arayan girdap yorgunu…

Gönlümü süzsem dost kalemime
Kaderimi serpip aþk tütsülesem
Alsam ten kâðýdýmý elime
Kederimle yýrtsam ah deste deste

Aþk beni yurduna kabul eylese
Adýmým hiçliðimi var’a çevirse
Kapýnýn ötesiyle varlýðým yansa
Varlýðým aþkla hiçliði bulsa…

Karanlýðý döþesem günün önüne
Ay, yay misali sinse yüzüme
Kirpiðimi ok yapýp sunsam on dörde
Gönlümü düþürsem gerçek güzele
Varlýðýmý sunsam düþsem hiçliðe
Nefsim nefesim onda birleþse…

Onmaz dediklerim tel tel kýrýlsa
En kör yarama yardým uzansa
Öte yollarýma yollar eklense
Sýnýlan renklerim tek tek okþansa
Uyansa hiçlik dost varlýðýnda

Ruh körlüðüme balta vurulsa,
Ben gölün(d)e alýn þavký sunulsa
Kelâmým Çelebi’ye selamým olsa
O dört yüz yýldýr yürüyen yolcuya
Evliya’ya, kâmil’e, eþsiz nâmeye…
Onda yollar çaðlar boyu yoldu ulaþýlmazda.

*

Söylediðim yanýk týrnak izimdir
Ýzimi bulanlara selamým vardýr
Gariban dizelerim, damla-yý derya
Benden ötede Kâlû: Belâdýr.