BULUTLANMAK

Yaðmurlarla girdik Haziran’ýn kapýsýndan yeni bir yaza...Geçtiðimiz günlerde bulutluydu gökyüzü. Kimi gün sabahtan akþama kadar gri, siyah ve beyaz bulutlar kapladý gökyüzünü. Birbirinden farklý ve ilginç þekilde bulutlar...Durup bulutlarý seyretmek ne güzeldir bazen. Ama sonra güneþ açar yeniden, gökyüzünün gizlenmiþ maviliði görünür.
Bazen insanýn içi de bulutlanmaz mý? Bir hüzün karanlýðý çökmez mi içimize, iç dünyamýzýn vadilerine? Gökyüzü nasýl bulutlanýr ve kararýrsa, insanýn iç dünyasýnda da buna benzer bulutlanmalar, kararmalar oluþmaz mý? Peki ne demektir bulutlanmak? Umutsuzluk mudur, hüzün müdür, bir anlamsýzlýk duygusu mudur?
Bulutlar, sorularla yüklü olarak gelir...
Hayatýn getirdiði sorunlar ve bunalýmlar, içimizde gitgide büyüyen bir buluta dönüþse de, yeniden bulutsuz bir gökyüzüyle karþýlaþacaðýmýzý unutmamak gerekir. Bulutlar geçicidir, göçebedir...Kimi þairler onlarý sürgünlere benzetirler, belki kendi sürgünlüklerini anýmsattýklarýndan...Evet, bulutlar geçicidirler gökyüzünde de, içimizde de...
Hayatýn koþuþturmacasý ve uðraþlarý içinde, bizi bulutlandýran, içimizin bulutlarla, gölgelerle kaplanmasýna yol açan ne çok þey vardýr. Ama önemli olan, bulutlarýn ötesinde maviliklerin, karanlýk tünellerin ötesinde aydýnlýklarýn ve çiçekli kýrlarýn bulunduðunu unutmamaktýr. Bir duygular döngüsü içinde geçmez mi, yaþam dediðimiz süreç? Hiçbir acý ve hüzün gibi, hiçbir sevinç de sürekli deðildir.
Bulutlar, geçici bir konuk olduðumuzu da düþündürebilir bu yeryüzünde, bu yaþamda. Yaþamýn diyalektiði içinde, bulutlandýðýmýz anlarda, bulutlu bir gökyüzünün altýnda soluk alýrken, içimize düþlerin ve umutlarýn havasýný da çekelim ki, yaþadýðýmýzýn bilincinde olalým. Ve böylece yaþamamýzýn pencereleri geleceðe doðru da aralanmýþ olsun...
Yalnýz kiþiler mi bulutlanýr, bulutlu dönemler yaþar? Toplumlarýn ve uluslarýn da bulutlu dönemleri söz konusu olabilir. Ýþte bu noktada, zaman ve tarih bilincidir ki, geleceðe umutla ve iyimserlikle bakmamýzý saðlayabilir. Çünkü biz görmesek de, bulutlu gökyüzünde yýldýzlar ýþýmaktadýr.
Ey, “göðe bakma duraðý”nda bekleyenler, þimdi, bir “Bulutsuzluk Özlemi” þarkýsýný dinlemeye ne dersiniz?

Dizeler:
“bulut günleridir akar uykular dumanlý sular gibi
kuytu göllerde salýnýr rüyalar kuðular gibi” (Attila Ýlhan)

Sözler:
“Gerçekten, kirli bir ýrmak ademoðlu. Bir umman olmalý ki insan, kendisi kirlenmeden kirli bir ýrmaðý içine alabilsin.” (Nietzsche)