Bir Kývýlcým Seni Kurtarýr


50 lira için kurbaðalarla dans ederim
Hatta akreplerle saklambaç oynarým
50 bok böceðini tek tek dudaklarýndan öperim
50 lira büyük para benim için
Çünkü bu elli lira kolay kazanýlmýyor
Baþkalarý onu çok kolay kazanabilir

Bir liranýn da benim için bambaþka bir deðeri vardýr
Ama þimdi size 50 liranýn hikayesini anlatacaðým:
Dostum Mevlüt
Hayali bir karakter deðil
Zerre uydurmuyorum, kurgulamýyorum
Mevlüt Kim, dostum, onunla ilgili yazdýðým: “Dostum Mevlüt” metnini okuyun derim

Benden 30 lira istedi, çok düþünmedim 50 lira verdim
Soðuk bir nisan gecesiydi, bir çocuk geldi yoldan, biz Mevlüt le balkonda takýlýrken, Mevlüt çocuða büyük bir candanlýk, açýkçasý yalakalýk sergiledi, bir bira içmiþti, kafasý güzeldi Mevlüt’ün, çocuk dertli, hemen bir çay verdi ona Mevlüt, sigara.
41 yaþýndaki genç iþten atýlmýþ, yürümesinde bir bozukluk var, engelli. Kafayý çalýþtýramýyor, kullanamýyor, bu çocukla konuþmam lazým, bir þeyler yapabilir hayatta, körelmiþ ve ufku yok, motivasyonu yok.
Her þeyi kafaya takýyormuþ, Mevlüt gece karanlýðýnda güneþ gözlüðü takýyor, bere, komando beresi, misafire verdi, “tak tak!”
Askeri sözlerden, silahlardan, “vatan millet sað olsun, ordumuz var olsun,” laflarýndan çok hoþlanýr, yaðmur gibi yaðdýrýyor, pkk, tikko…örgüt isimleri sayýyor, hepsini gebertiyor balkonda, yok ediyor.
“Kafasý güzel” diyorum.
Çocuk gidecekti, “özür dilerim, bir þey söyleyebilir miyim?” dedi bana.
“Evet.”
“50 kuruþ verebilir misin abi?”
Bir kez haþladým bunu; pes etmedi, istiyor. Onu unutmuþ olmalý. Mevlüt buna sigara verdi, sigaralarý ben verdim Mevlüt’e, çakmak verdi birkaç tane.
“Sigaran var mý, kaldý mý Mevlüt, çakmaklarý neden verdin, sana kalmadý.
Mevlüt çok cömerttir.
Çocuk fazla çakmaklarý verdi.
Üstümde bozuk yoktu.
“Bozuk var mý Mevlüt?” dedim
“Yok” dedi, “50 lira var, sende var mý?”
Çocuk 50 kuruþ istedi, bozmadým, verecektim bu kez.

Ýçeri gidecektim bozukluk almaya.
“Gel benle parayý bakkalda bozduralým Mevlüt ”, dedi çocukla gitti.
Bu çocuk beni nerde görürse para ister, alýþtý dilenmeye, bu yüzden haz etmem ondan. Ama onunla derinlemesine konuþmam lazým, zihniyeti yanlýþ, zihniyeti dilendi, ve bu kafayla hiçbir yer edinemez hayatta.

Mevlüt bir saat sonra geldi.
Elinde 400 lira. Bana verdi, ve ayý pençesi gibi elimle parayý zapt ettim. O an elim ayý pençesi gibi büyük oldu, týrnaklar 10 santim, dalarým. Para benim.
Çocukla bakkala gitmiþ, ona birkaç çeþit bisküvi almýþ ve 6 lira vermiþ, harcadýðý para 25 lira.
Kalan parayla kazý kazan oynamýþ.
500 lira almýþ.
“Sen kazý” dedi, kazýdým, 50 tl çýktý.
50 tl yi bana getir dedim, kazý kazan oynamýþ ve kaybetmiþ, 500 liranýn yüz lirasýný da kaybetmiþ kazý kazanda.
“Kumarda kazanýrsan oyunu býrakacaksýn, pokerde!”
400 lira benim.
Benden para isteme Mevlüt, arada veririm 20 lira.
“Tamam, para senin.”
Sonra þöyle dedi bana, “cebimde para yok, ver 10 lira harçlýk cebimde dursun,” verdim.

Ben kumar oynamam; ama hayat kumara benzer, elinde iþe yarar kaðýtlarla bu masadan kazanan olarak çýkabilirsin, onun da yolu da anladýðýn ve sevdiðin iþe odaklanmak.
Bir anda yoksun, ölüsün, yani bir þeyler kafaya takmaya deðmez.
Bazen hiç þansýn olmaz, öyle hissedersin; ama bu zamanlarda mücadele edersen kazanan olursun mutlaka, pes etmeyeceksin.
Yaþamak ciddi bir iþtir, þakaya gelmez.
Bir kývýlcým varsa, içinde…kalbinde… buna inan, elinde bir kývýlcým varsa bunu sýmsýký tut; çünkü bununla yangýn çýkarabilirsin: Charles Bukowski bir söyleþisinde bunun der youtube’de

Mevlüt diyor, “senin paran…50 liran sayesinde oldu…çocuða iyilik yaptým, Allah bize 500 lira kazandýrdý.
“Mevlüt çay içer misin?”
“Ýçerim.”

“Sigara alabilir miyim?”
“Al.”
Her seferinde soruyor, býkmýyor.
“Bir dal alabilir miyim?”
“Olmaz, beþ dal al.”

“Gebereceðiz Mevlüt, bu sigara iþi hiç iyi deðil.”

“Bir daha bira içip gelme, alkolik olacaksýn!”
“Yok. Alkolik deðilim.”