Bir bilinmezlik uçurumundayým.

Ne Cahit gibi yolun yarýsýndayým ne de Haþim gibi karamsar.

Sanki 18 deðilde 50 yaþýn verdiði bir yorgunluk var üzerimde.

Göz kapaklarýmýn kapanmasýna fýrsat vermeden her gün bir çocuk tebessümüne sýðýnýyorum.

Biliyorum

Beni bunca imtihana raðmen ayakta tutacak olan onlar.

Minik avuçlara dokunmak,yetim baþý okþamak mutluluk meyvesini en güzel þekilde tatmaktýr benim için.

Selam olsun Trabzon'dan Filistin'de,Türkmenistan'da,Arakan'da,Kýrgýzistanda
ve daha nice coðrafyalarda atan minik yüreklere.

Rabbim hepinize ulaþýp yüzünüzü güldürmeyi bana nasip eylesin.