Sen yeter ki üzülme
Nasýl diliyorsan öyle takýl
Keyif senin, heves senindir
Dünyayý sýrtlamak istiyorsun
Her hazzý tatmak azmindesin
Fýrsatý ganimet bilen nefessin
Ýnsaný, kandýrmayý seviyorsun
Onun masumluðunu kullanýyor
Suç ve hatayý kabul etmiyorsun
Ýþine gelmezse tehdit ediyorsun
Daha da ileri gidip can yakýyorsun
Herkes bana hizmet etsin istiyorsun
Kendinden baþkasýný düþünmüyorsun
Nefsini ihya etmek için çýrpýnýyorsun
Niyetini fark edenleri de azarlýyorsun
Sen insandan ziyade baþkalaþýyorsun
Hep hayvani dürtülerinle yol alýyorsun
Edep ve hayâdan ne hiç hoþlanmýyorsun
Benim kurallarýma göre yaþamalý diyorsun
Yoksa kimseye hayat hakký tanýmýyorsun
Ne eþ, dost, ne de akrabalarý istemiyorsun
Tenkit edilmekten niye özellikle kaçýyorsun
Bazen çok terliyor hatta leþ gibi kokuyorsun
Sana tahammül edenleri hiç umursamýyorsun
Gözün karardý mý hemen hükmünü veriyorsun
Gerekirse kan dökmeyi, marifet addediyorsun
Nefsini çektiði kadýna köle gibi davranýyorsun
Hizmetinde bulunanlara hiç itibar etmiyorsun
Karþý geleni, beynini alýrým diye korkutuyorsun
Kaç kez cezaevine girip çýktýn, hiç ders almadýn
Daha beter bir vaziyette nam saldýn, arlanmadýn
Seni kim görürse kaçmak istiyor, korkudan titriyor
Ve o gözlerine bakmamak için yerin dibine giriyor
Ýnsan için þeref ve haysiyet ne kadar önemliyken
Aklýselimlik ve kemaliyet sahibi olmasý gerekirken
Sen serkeþ bir vaziyette, zavallý ve viran haldesin
Ne kadar bilmesen de zaten ruhsuz ve kalpsizsin
Bedeni, nefsi için yaþayan sefil, rezil ve kepazesin
Bu zamana kadar yükünü çektik, çünkü çaresizdik
Gardaþ dedik, boynumuzu büktük, sabýrla yürüdük…

Mustafa Cilasun