Yar…
Göz görür
Gönül sever
Çile insaný
Hikmete sevk eder
Sabýr, ne keder
Ne elem, ikramý deðer
Sýrra meftun olmayandýr heder
Ýnsan, görür, iþitir
Farký fark eden bilir
Basireti açýk olan deðerdir
Baðnazlýk kaidesiz çeliþkidir
Hýrsa muteber eden sefihtir
Hýnç içinde soluyan kerihtir
O’nun rýzasý için sabreden ariftir
Caný, canana hasreden velidir
Varlýk ancak O’nda dirilmektir
Nefsi kurutmak aþký ekberdir
Sevdasý firkatteki vuslattýr
Gam etme, ah u zar edip göçme
Ukdelerinle azabý dünyada çekme
Derdini kimseye þikâyet etme
Miden tok gezme, öyle kederlenme
Bir insaný samimiyetle dinle
Meramýndaki hakikati önemse
Gönül sesin sükûnet içinde olsun
Attýðýn kahkaha etrafta duyulmasýn
Varlýðýný kimse tartmasýn, tevazulu olasýn
Ne kadar takdir ve tebrik ediliyorsan
Etrafýnda pelesenk olanlarý görüyorsan
Baþýný öne eðdir, hamt içinde adresi bildir
Ne kadar kendinden kaçarsan, o kadar
Bilgi ve irfandan, edep ve Furkan’dan uzaksýn
En yakýnýn kelamýný okumadan çýkma
Fecrin en müstesna anýnda onunla baþla
Nefsinle yarýþ, ihmale alma, kendini avutma
Münker ile ecir olmaz, hudur hiçe sayýlmaz
Maðfiret var diye kast aþýlmaz, bahaneye sýðýnýlmaz
An kime seslenir, ruhun onu beklemektedir
Ten ne hale gelecektir, naþýn garip gidecektir
Senden geriye kalan gam ve kederin gelmeyecektir
Ne kadar dünya adýna hesabýn varsa gülecektir
Gözler sönmüþ, nefes bitmiþ, nefsin boyun bükmüþtür
Kabir ne vakur bir yerdir, berzah sükûnet içinde ki adrestir
O teni ne yýlan ve ne de çýyan ziyarete gelecektir
Ruhun bu hakikatleri yakinen bilecektir, haþyet niyedir
Sahibin kulu ol, O’nun yolunda nur ol, yoktur bir baþka yol…

Mustafa Cilasun