Artýk
Size ne söylerim
Acizliðime ve
Sefilliðime veririm
Hangi kelamý etsem diye
Bin hüzün
Ýçinde düþünürüm
Yorgun kalbime
Bitap halime
Suskun olan dilime
Þevkten bahsedemem
Sürur adýna
Bir söz söyleyemem


Hatalýydým
Duygulara sýðýnmýþtým
Bir umut içinde olsa
Deðer sanmýþtým
Sinemden düþen kelimeleri
Ýçime iþleyen özlemleri
Eylül ayýnýn hüznüyle
Düþen yapraðý üþüten
Kimsesizliðe iten
Suallerin önünü kesen
Bir acý yaþanmýþtý
Artýk geçmiþte kaldý
Yâd etmek bile acýydý

Ben ki yýllardýr
Yetim ve öksüzdüm
Umut içinde büzüldüm
Nefes almak, neþe yaþamak
Sevinç duymak, haykýrmak
Yaþadýðýmýn farkýna varmak
Halime ne kadar uzaktý
Kenar mahalleler yakýndý
Ne de olsa benim gibi insanlardý
Her zaman üþüten an yakardý
Sýcak bir nefes, bir buse
Nerede vardý, hicran sadýktý

Çýlgýnca severken
Aþk býkkýnýyým derken
Sevda adýna fýrsat vermezken
Ben dinliyordum
Çok yabancýlýk çekiyordum
Anlamak, kavramak istiyordum
Merakýn hazzýna varýyordum
Sýcaklýðý ve zindeliði tadýyordum
Anlatamazdým kimseye
Ve hatta hiçbir nefese
Utanýrdým, eziklik duyardým
Vurgun yemiþ yanlarýmý
Nasýl ortaya çýkartýrdým

Artýk eski zaman deðil
Bir ibret yetide arttý bile
Þayet ders almak marifetse
Ýçim acýyor her nedense
Her halde artýk susmalýyým
Hüzzam bir þarkýyla
Kahvemi yudumlamalýyým
Kalan ah u zar adýna
Hayýflanmadan yaþamalýyým
Her kez yerinde sað olsun
Umutlarýna nail olsun
Hüzün ve hicran
Benim yurdum olsun

Mustafa CÝLASUN