Ne kadar
ihmal ettiðimi


Asabiyet
içinde serdedettiðim
serkeþlik ve densizlikleri


Düþünmek adýna
hoyrat ve kurak izan ve
sine-i melalimimden zerkettiklerimi


Mahcubiyetin
en bariz misalini,
gönlüme sancý veren idrak
ve ibret hikayelerimi hasrederken


Ne kadar vefalýydýn
Sanki azmin ve sadakatin
en masum halinden serdin


Hiç þikayetlenmedin,
sukutunla ömre bedel
bir merebbi edasýnda ki naiftin


Neden
bin hüzün içinde
virane halime sabrettin,
ümidini terketmek adýna çaba göstermedin


Sanki ben
efendi, sen ise köleydin


Tahakküm
etmek adýna ne kadar
cefa varsa yüklendin


Gözyaþlarýna
geceler þahittir, nefesin
kaline hüccet nasýl gereklidir, yüz çevirmedin


Belki
nasibimdir dedin,
kanaat etmek için bir ömür çile
çektin, asabiyete hiç tenezzül etmedin


Senin halinde
edebi ve irfaný anladým


Yýllarca
sukun býrakan hadsizliðimi
ne kadar zarifçe anlattýn


Ne düþünürsün,
ne istersin, nasýl heslarini
saklarsýn, hiç mi baþkalarýna bakmazsýn


Hiç sýzlanmadýn,
yüzünü ekþiltip çaka satmadýn,
kanaati ve sabrý yeniden diriliþin için arlandýn


Seni düþününde
utanmamýn vaktidir
Kul olmam için hangi zaman
kalbime inþirah verecek zahittir


Okuduðun kitaplar,
vaktine nispet eden uykusuzluklar,
sabrý kýþkýrtan dayanýk kalmalar


Senin azminin
ve teslimiyetinin þiarýydý, eðer edep
halime nazar ederse kalbinden nükseden farktý


Þimdi nazar
ederken sana üzülüyorum


En taze
zamanlarýný heba ettim,
yordum ve bin hüzün vererek yýprattým


Bilmem ki
baðýþlar mýsýn, hadsiz
ve hudutsuz tavýrlarýmdan
çektiðin ezalarý yüreðinden atar mýsýn


Sevgi
senin en tabii halindi,
güle bezenmiþ sessiz melalindi,
gözlerin yaþla dolarken umut seninleydi


Artýk her
halimle sana muhtacým
Fersiz gözle, takatsiz dizle,
vefasýz kalple,futursuz dilimle duacýyým


Ben ki
karalanmýþ bir sayfa misali
lekeleri içimde taþýrým ve hýrçýnlýðýmla yol alan caným


Sen ki hak
ve hakikat adýna gönlünden geçen,
hevesini kesen, vaktini rýzaya havale eden fýrsatsýn



Mustafa CÝLASUN